Mea Culpa...
Altijd word ik op een racedag wakker voor de wekker. Behalve deze keer: ik had de wekker om tien voor zes gezet maar werd pas wakker toen de buren om half acht weggingen. Half acht: zo laat had ik Barend gezegd op het circuit te zijn! Snel ben ik onder de douche gesprongen en naar Bussum gereden om de aanhanger op te pikken. Uiteindelijk was ik om kwart voor negen op het circuit, nog net op tijd om in te schrijven en de auto te laten keuren. Ik was wel officieel de laatste auto die gekeurd werd.
Veel tijd had ik niet om de auto klaar te maken en er was geen tijd meer om te tanken. Geen probleem, dacht ik: de vorige race hadden we op het laatst nog wat extra benzine erin gegooid en rook de auto naar benzine. Er zal toch nog wel een aardige reserve inzitten…
In de vrije training wilde ik de aanpassingen aan het onderstel uitproberen, als snel had ik door dat die een positief effect hadden: het onderstuur is weg en de auto is meer in balans. Hij is wel iets meer tricky, de achterkant komt sneller om omdat hij makkelijker instuurt. Na een rondje of vijf hield de auto opeens in in de laatste linkerbocht en begon te stotteren. Ik wist onmiddelijk wat er was: te weinig benzine. Toen de auto weer rechtuit reed, kreeg hij weer benzine en ben ik onmiddelijk naar binnen gegaan. Dat was geen probleem: ik wist nu wat ik wilde weten en dat was goed.
De training was een sof: we gingen met vijfenveertig auto’s de baan op: Alfa’s, Volvo’s en City Bugs: 107’s Aygo’s en C1’s. Zeker die laatsten waren beduidend langzamer en reden redelijk in de weg. Maar niet alleen daar had ik last van: de Giulietta reed voor mij en liet mij er niet voorbij. Ik heb een paar keer echt met blokkerende remmen naast hem gezeten maar hij bleef zijn lijn houden en liet mij er niet langs. In de bochten was ik echt veel sneller, accelerend compenseerde hij dat (gedeeltelijk).Tijdens een race normaal gedrag omdat je om een positie vecht, maar tijdens de kwalificatie hoor je elkaar gewoon de ruimte te geven en moet het niet nodig zijn om met een do-or-die poging er voorbij te komen. Ik heb een keer een gat laten vallen voor een snelle ronde, maar toen zat ik ook weer snel bij hem achterop. Een keer mij er langs laten als we toch al van die Aygo's aan het inhalen waren was voldoende geweest. Uiteindelijk bleek ik ook in een van de rondjes, voordat ik achter hem vast kwam te zitten, een vijf(!) seconden snellere tijd gezet te hebben dan hij. Ik heb hem er na de kwalificatie nog op aangesproken, maar ik betwijfel of het kwartje gevallen is.
Ik had mij als 11e gekwalificeerd. Niet echt een tijd waar ik tevreden over was, dus ik moest een hoop goed maken in de race. Maar in de opwarmronde begon het stuur steeds meer te trillen, eerst dacht ik dat er grind of rubberballetjes op de banden zaten, maar het werd steeds erger. Halverwege de opwarmronde moest ik een beslissing nemen: de race starten en kijken hoe het uitpakt of veiligheidshalve naar binnen. Ik besloot voor het laatste en dat bleek een gelukkige keuze: het wiel was gedeeltelijk losgekomen! Wat bleek: ik was de hele dag vergeten de wielmoeren na te trekken en 3 van de vijf waren losgekomen! Een ontzettend domme fout van mij, toen we de andere wielen controleerden, bleek linksvoor een aantal moeren ook bijna losgelopen te zijn. Je moet er niet aan denken wat er mis had kunnen gaan, dus dat doen we maar niet.
Niet alle onderdelen hadden we bij ons, maar Sander/Brolli21 was zo aardig om naar Alkmaar te rijden waar hij nog wat had liggen. Sander en Barend hebben snel alles weer vastgeschroefd en na wat soebatten en geslijm mocht ik vlak, en dan ook echt vlak, voor de tweede race achter op de startopstelling aansluiten. Werk aan de winkel!
De start ging weer perfect, bij de Tarzanbocht had ik alweer drie auto’s te pakken. In de ronden daarna heb ik nog een aantal auto’s ingehaald, waaronder André binnendoor in het Scheivlak

. Ik kwam ook weer mijn vriendje uit de kwalificatie tegen, we hebben paar ronden met elkaar gevochten. Op een gegeven moment zette hij veel te laat een inhaalmanoeuvre in en ik kneep naar binnen toe. Hij moest remmen in de bocht, verloor de controle en spinde het gras in.
Ik kreeg het uiteindelijk aan de stok met een rookie Jan-Willem, die ging als vergif. We hebben een paar keer van positie gewisseld, uiteindelijk moest ik hem laten gaan omdat mijn auto steeds meer begon te glijden. Ik ben wel voor hem gefinished omdat hij stil viel met een lege tank. Ik ben dus niet de enige!

Eindresultaat was een negende positie., dus het was een succesvolle inhaalrace.
De derde race had ik weer een redelijke start en heb ik het eigenlijk de hele tijd aan de stok gehad met de 146. Een paar keer ging het uitremmen en inhalen maar net goed, maar alles fair en square. Leuk gevecht! Toen mijn auto ook weer begon meer te glijden, heb ik de strijd gelaten voor wat het was. Uiteindelijk ben ik als tiende geeindigd.
Al met al een enerverend dagje met gelukkig een goed einde. Ik heb nogal wat leermomentjes gehad: toch maar weer twee wekkers zetten en een goede checklist maken voor wat ik op een racedag aan mijn auto moet doen. Vorige seizoenen was de service all-in, maar nu zijn we meer op onszelf aangewezen. Ik heb nog niet een modus gevonden voor zo’n racedag, er ligt opeens (te)veel op mijn bordje voor een warhoofd als ik. Misschien moet ik maar eens iemand mee vragen, die mee wil helpen op een racedag (onsubtiele hint

.
Wat de volgende race wordt, weet ik nog niet. Eerst maar eens de schade bekijken, sowieso moet ik op zoek naar een nieuwe band en velg en een spatbordverbreder.