Tot zover de theorie
Probleempje in de praktijk:
Voertuigen zijn niet gelijk
Omstandigheden zijn niet continu
En de bestuurders zijn al helemaaaaal niet gelijk (ervaring, jaarkilometrage, fysieke beperkingen, psychische gesteldheid (en soms ook beperkingen), haastig of relaxed, geconcentreerd of afgeleid door passagiers, mobiele telefoon, muziek/radio of leuke jonge dame of knul, etc).
Er zit ergens een omslagpunt waar de toename in veiligheid zo significant is dat een bandelwissel eigenlijk verplicht zou moeten worden gesteld. Maar waar?
Vergelijk het met de valhelmplicht: moet een bromfietser die nooit harder rijdt dan 20 km/h en alleen maar 4 km over een stil landweggetje tussen huis en werk pendelt nou écht die valhelm op?
Ik snap het bezwaar van René wel, maar hoe weinig je ook rijdt, als er door de gladheid vlak voor je auto een fietser op z'n plaat gaat of als je op een beijzelde licht hellende weg bij het verkeerslicht probeert weg te komen ben je echt beter af met winterbanden. Degenen die door jou gehinderd of in gevaar gebracht worden zullen echt geen begrip op brengen voor het argument dat je alleen maar 2000 km per jaar in de stad rijdt.