En weer terug...
Net om 23.00u de trailer in de loods afgekoppeld, lijdend voorwerp staat er nog op.
Zondagochtend met diele om een uur of 4 vertrokken, via Lille Reims Dijon Bourg-en-Bresse naar de montblanc tunnel om vervolgens door t Aosta dal naar Milaan te knorren (toptip ciclista
!) Mooie vergezichten varierend van piepkleine huisjes in een dal tot besneeuwde bergtoppen aan de andere zijde van je..Mooi (en indrukwekkend als je er zoals ondergetekende nog nooit geweest bent.)
Rond 17.00u gearriveerd in Milaan(in 35 graden C), en direct met de verkoper even naar wat extra delen gaan kijken waar ik wel oren naar had (oa 75 turbo blok, evo spruitstuk en 75turbo voorstoel) Spul stond in een box , niet ver van zn huis.In die box stond ook een hele nette 75 qv (grigio chiaro,zilvergrijs dus,met leer en airco
) evenals een rosso 116 giulietta ,type bavianenkont.
Box ernaast een nwstaat 33 permanent4 ,ook eigendom van hem en de daily 155 van de papa (die volgens eigen zeggen overigens vroegah nog in Portello heeft gewerkt )
Spulletjes ingeladen en door naar een andere garagebox (een km of 10 rijden naar een ander deel van Milaan)
Daar stond dan eindelijk het t ding waar ik al bijna een jaar over lag te woelen s avonds...Jawel een heuse 75 turbo!
Werd door de verkoper ooit bij toeval op dit forum geplaatst en na 3/4 jaar mailen was t dan zover dat ik de auto die ik alleen maar kende van foto's en de antwoorden op mijn vragen aan hem in real live aanschouwde...
Een lakzwarte 86er (géén 601 maar 913 meen ik) en tutti originale;platte lijsten, bronskleurig glas, niet verlaagd geen andere wielen ,nooit aan gelast.
Een vluchtige inspectie bevestigde het verhaal van de verkoper; géén ik herhaal géén roest vindbaar op t eerste gezicht...Een maagdelijke reservewielkuip, geen opgeblazen kriksteunen of andere narigheid>hier stond een harde turbo!
Een korte proefrit gaf aan dat de techniek ook ok was. Schakelen ging lekker, ding trok als een beer en zonder roken oid. Ja opladen dus maar!
(blij toe dat ie niet tegenviel, anders was die 1200 punten enkele reis wat jammer geweest...)
Wel nog wat werk om m áf te krijgen; het hemeltje zit met punaises vast en de voorstoel is uiteraard doorgesleten. Aan de buitenkant kan de bumper wat lak gebruiken en heeft een achterscherm een deuk/snee waar de deukendokter zich eens over moet buigen.Maar verder,mooi , zeker gezien de leeftijd en de omgeving waar ie is opgegroeid. (Denk niet dat Milaan veel onderdoet voor Parijs waar het onverschilligheid qua auto's betreft>veel gebutste en gekraste JONGE auto's gezien)
Inmiddels was het 20.00u en hebben we de toyo/trailer/75 combi onder in de parkeergarage van ons hotel gestationeerd . Na een verfrissende douche zijn we met de verkoper nog een lekker stukje wezen eten bij de
lokale bierbrouwerij (lekker!
) Om 23.30u begonnen onze luikjes wat dicht te vallen en werden we door de former owner met die werkelijk verbluffend nieuwe 33 permanent4 naar ons bedje gejaagd (heel and toe aanremmen/tussengas voor een haakse bocht enzo>leek een beetje op die Parijse ring races...
)
Vanmorgen om 7.15u zaten we alweer in de auto om met de ochtendspits mee te vlotten richting huis..Na de Montebianco tunnel(tis maar van welke kant je komt hoe t kreng genoemd wordt
) was t echt volop ktuweer..
Maar en,dat was nogal wat minder, de onverslijtbare toyota begon kuren te krijgen...
.Op de heenweg had diele wel al enkele keren gememoreerd 'dat t ding niet zn vermogen had wat hij ervan gewend was " maar in eerste instantie dachten we dat dit aan een een klimmend stuk weg lag (en die hebben ze er heel wat daaro
).
Maar nu,met de auto vol met blok en weet ik veel wat én de 75 op de ambu was de fut er echt he le maal uit...Ons idee was de wastegate die open blijft staan oid>turbo doet wel zn best fluit van plezier maar er komt geen power...Zo af en toe viel ie 'er even door' en trok ie gewoon zoals t hoorde maar na gaslossen om op te schakelen begon t geteut van vooraf aan...
Dus: Met toegeknepen billen omhoog tegen een hellling (tot aan een vmax van 55 km/h in 2e toe!!
) en dan met doodsverachting het dal erachter indonderen om maar zoveel mogelijk aanvangsnelheid te hebben voor de volgende klim.Ondertussen rekening houdend met de trailer en diens lading (evt slingeren) en evt zijwind (kon je mooie zien aan de vrachtauto voor je ..als die opeens een stap opzij deed waaide het daar waarschijnlijk...)
Door de stoicijnse vasthoudendheid van diele ( blik op oneindig en 'daar komen we wel mee thuis'houding) en diens stuurmanskunst is het toch allamaal op zn wieltjes terecht gekomen!
Nogmaals bedankt , je gesnurk is je vergeven...
Zal er morgen wat plaatjes van plaatsen ga nu ff slapen..
Grtz,fRank