za jul 17, 2010 21:04
Het is dan wel geen rij-impressie, maar niettemin een eerste indruk van de auto waar ik nu al maanden naar uit heb gekeken. Eindelijk eindelijk eindelijk was ik vandaag in de gelegenheid de Giulietta in het echt te gaan bewonderen. Ik heb er twee gezien: een witte 1.4 distinctive met sportpakket en een nero etna met sportpakket. Helaas geen foto's, ik had geen toestel bij me.
Het eerste wat me opviel was dat de Giulietta behoorlijk klein overkomt. Ze toont maar nauwelijks groter dan de Mito, terwijl de maten anders suggereren. De kleur maakt bij deze indruk overigens niets uit: de witte kwam net zo klein over als de nero etna, misschien nog wel wat kleiner. Ook vond ik niet dat het lijnenspel door het zwart gemaskeerd wordt. Een donkere lakkleur komt wat mij betreft nog altijd erg goed tot z'n recht.
Wat betreft de velgen: 16 inch kan naar mijn mening echt niet bij deze wagen. Dat moet gewoon 18 inch zijn.
Zoals velen al gezegd hebben is de auto in het echt mooier dan op plaatjes, maar erg onder de indruk ben ik helaas niet. Het gewaagde ontwerp ziet er helemaal niet zo gewaagd uit, eigenlijk behoorlijk doorsnee, en ik vind de auto al met al niet heel onderscheidend. Veel minder onderscheidend dan wat tot nog toe in de media wordt beweerd. Of komt dat doordat ik het (op foto's) al zo vaak gezien heb? De voorkant blijft voor mij te lief, te zoet, te vrouwelijk. Misschien stel ik te hoge eisen of had ik (te) hooggespannen verwachtingen, maar het gevoel blijft overheersen hier met een 'speelgoedauto' van doen te hebben. Naast de Giu stond een Brera - vergeleken met de Giu is dat drie keer meer auto. En dan heb ik het alleen nog maar over de uitstraling.
Bekijk ik het uiterlijk (van de Giu, niet de Brera ) wat beter, dan zie ik een scheef gemonteerde dakantenne, een kofferdeksel dat links en rechts niet gelijk aansluit met de achterlichten, slecht afgewerkte en slordig aansluitende deurstijlen... Qua afwerking kan het dus echt nog wel wat beter. Dat zet zich door in het interieur, wat ik overigens een rommelige indruk vind maken. Te veel verschillende knopjes: in de deur andere als links op het dashboard die weer anders zijn dan die op het stuur, en dan heb je nog de tuimelschakelaars op de middenconsole... Het is te veel van het goede. De knopjes op het stuur zijn trouwens erg lastig te bedienen. Gebruikte materialen/afwerking is ook hier zeker nog niet op het niveau van VW (Golf). Het dashboardkastje, de deurbekleding, de ronde knoppen van de airco, het hendeltje om de stoelen in hoogte te verstellen: het blijft behoorlijk achter bij de rest. Het slappe afdekrubber boven het stuur vind ik echt geen gezicht en ook de grote klokken hebben een wat goedkope uitstraling, net als de deuren die superlicht aandoen en behoorlijk dun zijn.
De stoelen vond ik vrij hard en geven weinig zijdelingse steun. Wel heb ik ruimte zat (ben 1.92 meter), de stoel kan laag genoeg en ik hou zelfs beenruimte over. Ook de zwarte dakbekleding vind ik niet onaardig.
Kofferruimte had ik groter verwacht. Misschien komt het doordat ik al meer dan 10 jaar in een station rijd, maar ik vond 'm aan de kleine kant. De tildrempel is hoog, maar dat interesseert me dan weer minder.
Tja, wat is dan de conclusie na zo'n halfuur in en rond de Giu te hebben doorgebracht? Eigenlijk dat het best een leuke auto is, maar niet meer dan dat. Een leuke auto, geen 'Yes, die wil ik hebben'-auto, zoals de Brera dat nog altijd wel is (nee, ik ga geen Brera kopen: te duur, te onpraktisch en te onverstandig). Over te duur gesproken... Als je de Giu een beetje leuk aankleedt zit je al gauw op 40 mille en dat vind ik voor wat de auto pretendeert te zijn toch echt te gortig.
Nu ik erover nadenk vind ik de Giu echt iets voor jongeren. Maar ik ben de 40 inmiddels gepasseerd en hoopte meer op de uitstraling van een 159 oid. Ik denk dat ik dus maar wacht op diens opvolger. Jammer, jammer, jammer. Ik had echt gehoopt en stiekem ook wel verwacht weer Alfa te kunnen gaan rijden. Maar voorlopig is het nog even wachten...