Ik ben Kees en Alfa liefhebber. Dat klinkt als een openingszin bij de AA. Maar deze verslaving is dan toch een stuk prettiger. Ooit begonnen met een Lancia, sorry... Toen een Sud. Die behalve veel kwaliteiten ook een hele grote kwaliteit. Roesten en niet te weinig ook. Begon ooit een keer te krikken en vroeg me af wanneer de Sud ooit een keer omhoog zou komen. Niet helaas. Krikte gewoon door de bodem heen. Heel apart.
Sud reed geweldig en was rood. Na de Sud begonnen met het afrijden van de autos van mijn vader. Die was een stuk verstandiger en reed Ford


Tsja en toen. Een 156. Geweldige auto om te rijden. Ook alle electronica kapot gehad. Geen sensor gehad die niet vervangen is. He gaat daar spontaan een airbaglampje branden? Grappig lampje zeg. Nooit meer te resetten of uit te krijgen. 156 ingeruild tegen een Alfetta....
Daar heb ik enorm veel plezier aan beleefd. Gebruikte hem niet helemaal dagelijks maar toch heel regelmatig. Behalve een (hulp)koppelingscylinder eigenlijk ook erg weinig kosten aan gehad. Mijn twee zoontjes waren er echt helemaal weg van. De jongste sprak over de Olfetta van zijn vader. Vrees dat hij het virus ook heeft.... 2 1/2 jaar in gereden. Tot een koude dag op de A20. Bruut naar de Alfa hemel gereden door een VW

En toen het wel bekende zwarte gat. Je zoekt troost. Troost heb ik gevonden. In de Sud van Martijn. Die heeft echt een waanzinnig mooie Sud gemaakt. Gisteren met een vette glimlach naar huis. Met twee erg tevreden mannetjes.
De Sud is rood en rijdt geweldig....
P.s alle pics mbt de Alfetta en de Sud zijn ruimschoots vertegenwoordigd op deze site





