Goeie vraag Cees, want wat is nou dat gevoel bij je Alfa?Waar komt nou die kriebel in je buik vandaan als je de parking van een evenement als Auto/Moto/Italia opdraait?
Voor mij is het vnl met het motorgeluid begonnen, die carburateursnurk van een Nord, en de sportieve uitstraling (denk ik)...
Toen ik nog brommerde (Zundapp was vnl mijn merk, hoewel ik ook oa Honda enYam heb gehad) had ik niet veel oog voor de Alfa's, terwijl er in mijn woonplaats een dealer was.
Nee, ik had vroegah plaatjes in mijn agenda van de Manta 400 en Celica en Scirocco's (nog steeds erg mooie auto's die scirocco's)
Bmw kon me niet bekoren terwijl ik me er nu niet voor zou schamen om met bv een E34 M5 rond te knallen (eindelijk een auto om mee te gaan driften...)Vindt t nog een mooi model ook
Toen dan toch dat roze papiertje in zicht kwam was ik intussen wel al besmet geraakt door het bekende virus...
Na m'n 83er giulietta is Alfa niet meer uit t hart geweest...
Zou je merkvoorkeur ook mede bepaald kunnen worden door het slag mensen wat er doorgaans mee rijdt?Denk t wel;
Kan met velen hier op het forum wel door één deur denk ik als ik de instelling van hun een beetje ken...
Met een hoop bmw/mercedes rijders waarschijnlijk niet...Mentaliteitskwestie??
Waarmee ik overigens niet wil suggereren dat ik (of wij als Alfisten) het altijd bij het rechte eind hebben uiteraard, gelukkig niet!!
Goeie topic, grtz, fRank
Poetsen is voor mensen met patina-angst...