Ik zelf was er ook zo eentje die de vooroordelen tov. Alfa's in stand hield, reed Aziaten uit principe (betrouwbaar heh), maar vond die Alfa's wél altijd al schitterend, en eigenlijk wilde ik dolgraag zo'n brok emotie, maar durfde het niet........
Totdat ik ging kijken voor een lpg-ertje en ik tóch de stoute schoenen aantrok en voor Alfa's ging kijken.
Na 1 proefrit in een 146 was ik meteen verkocht, en verweet ik mijzelf dat ik al die jaren heb vergooid aan andere merken, en heel wat gemist heb!
Mijn vrienden keken mij in eerste instantie zo aan van "wat heb je nou gedaan" etc. maar moesten wel schoorvoetend toegeven dat het wel hele mooie auto's zijn, en sowieso tenminste niet saai.
Wel krijg je iedere keer als laatste sneer mee, pas wel op met de gevoelige techniek bla bla bla.
Als ze dan eenmaal hebben meegereden zijn ze meestal ook verkocht, zo heb ik bijvoorbeeld een vriend, en die is helemaal Suzuki gek, ja dus dan ben je écht gek heh.
Hij heeft echt een afkeer tegen italiaanse automerken, totdat hij in mijn Alfa had gereden en hij ging meteen internet afstruinen naar Alfa's en Lancia's (nog zo'n leuk merk), zijn eigen Swift te koop gezet.
Totdat inderdaad mijn auto 1x last kreeg van de katalysator en meteen weer die vooroordelen, en had een andere vriend die voor een Alfa 33 aan het kijken was, die nu ineens toch maar niet meer verder zoekt naar een Alfa.
Die Suzuki gek heeft nu uiteindelijk toch maar besloten een andere Swift te kopen, wél een GTI-ke dan, (hij denken dat hij vet snel is, hou ik hem gewoon bij met mijn 1.4tje
), en nu vindt hij ineens Alfa's weer slecht, lelijk en alles wat Italiaans is is niet goed, uit principe.
Ik kan mij daar soms echt druk over maken, dat steekt, ik zie het als een gebrek aan erkenning, aan respect.
Ondertussen rijdt ik weer met erg veel plezier in mijn Alfa, en zie ik mijn Alfa als hét perfecte compromis tussen sportief en comfort, en rijplezier en ruimte, en moet ik er niet meer aan denken dat ik in zo'n saai duf hok als een Jap moet rondrijden, zonder emotie.