Stichting Club Alfa Romeo Bezitters

Zo, na een paar leuke verhalen nu ff wat serieuzer......Maar dit alles is wel ontstaan uit een liefde voor het merk!
Bij het lezen van tests van zowel de 159 als de Brera kan ik me niet aan de indruk ontrtrekken dat ze daar in Italie een probleem hebben. Moeten we ons zorgen gaan maken over het voortbestaan van Alfa? Moeilijk, er zij zoveel ontwikkelingen momenteel, ieder merk vecht voor een plekje, bij VW verdwijnen 20.000 banen. Afwachten maar.
Alfa heeft hoog ingezet met de 159, te hoog naar mijn idee. Hoogmoed komt voor de val. Het is, zoals in de autovisie ook al stond, eigenlijk een gewone auto geworden. Maar dan wel een hele fraaie hoor, echt daar is geen speld tussen te krijgen. En hij rijdt dan ook best lekker, maar dat is voor een Alfa niet genoeg. Er was altijd een ontastbare dimensie toegevoegd, één die een glimlach op je gezicht deed verschijnen op het moment dat de eerste bocht werd aangesneden.
Maar je moet je afvragen of een merk als de onze waarbij identiteit en karakter zo belangrijk zijn er juist daar zo langzamerhand beetje bij beetje het fundament onder afgebroken wordt, bij de huidige schare liefhebbers het hart nog raakt. Miscchien kunnen we de huidige situatie wel vergelijken met het verdwijnen van achterwielaandrijving in 1992, kijk maar hoeveel liefhebbers er nu zijn van de 155, dus is er nog hoop (?)
Henk Reinders heeft in KB ook zijn twijfels geuit. Hij had daar absoluut een punt. Want 185 pk lijkt leuk maar als daar vervolgens een fors overgewicht aanhangt, blijft daar natuurlijk weinig meer van over. Te meer ook omdat de concurrentie zo langzamerhand al weer richting gewichtsbesparing en zuinigere motoren gaat. Tsja en de EuroNCAP heeft ook bijgedragen aan deze ontwikkelingen....
Kwaliteit moest het speerpunt zijn, (hoe vaak hebben we dat niet gehoord) maar overal heeft de journalistiek daar keihard mee afgerekend. Gevoelsmatig zijn deze kritieken nog harder dan in het verleden. Want ach, die eigenaardigheden hoorden toen nog bij het merk en daar stond zoveel tegenover.
Ook maar de motoren-discussie weer eens aanzwengelen. Natuurlijk waren de latere TS blokken gebaseerd op FIAT onderblokken, ze hebben wel een sound en gretigheid die je mag verwachten van een Italiaanse schone. En natuurlijk de geweldige V6. Was GM dan het enige alternatief? Financieel gezien wel, want de JTD's hebben hun geld wel opgeleverd. We moeten niet vergeten dat er geen weg meer terug is, Alfa is (finacieel) niet in staat om op korte termijn nieuwe WEL aansprekende motoren te ontwikkelen al dan niet meet een andere partner. Want ook daar kom je niet meer onderuit.
De 159 heeft absoluut een valse start gemaakt en dat in een segment waarbij de start evenzo belangrijk is als bij de 500 meter op het ijs van Turijn. De eerste prijsverlaging is al een feit (€ 1.000,-) En er is daardoor maar afgerekend met gratis onderhoud, dat nu is gedegradeerd naar de optielijst. Noodgrepen, nu al... Ik houd m'n (Alfa)hart vast. Continuiteit is natuurlijk ook niet in Italië uitgevonden. Wel de soaps rondom de posities van de beleidsmakers....... Dit alles neemt niet weg dat ik vol trots straks de GTV weer van stal haal om daar het komende seizoen weer van te genieten, zoals dat hoort bij Alfa-rijden!!!
NB. Ik ben ook wel benieuwd naar jullie visie op de huidige situatie en de toekomstverwachtingen. Ciao

Feit: Alfa Romeo verkocht in 1970 110.000 Alfa's maar men had minimaal 130.000 kunnen verkopen als niet met grote regelmaat werd gestaakt.
In 2005 verkocht Alfa 140.000 auto's en voor 2006 is de verkoopprognose al drastisch omlaag geschroefd van de 159 en hoopt men 180.000 kopers te vinden.
Voorlopig zit men in Nederland na de komst van de 159/Brera op 75% van de verkopen t.o.v. 2004.



Met zeer grote waarschijnlijkheid volgen verklaringen dat Alfa Romeo het niet van van liefhebbers moet hebben en niet kan blijven voortbestaan maar verkoopcijfers tonen aan dat Alfa Romeo op de mainstream tour qua verkoopaantallen zeer zeker geen deuk in pakje botor fietst.
Situatie voor Alfa is zorgelijk maar wat voor herstel mag men verwachten als men te zware en voorwielaangedreven Alfa's introduceert??
Een minachting voor Alfisti als het bedrijf zo nadrukkelijk in het gevlei wil komen van Audirijders en de appeal van een Alfa niet meer dan skin deep is??

Het onderscheid tussen de automobielfabrikanten is gewoon een stuk kleiner geworden. Het verschil is niet zo groot meer als `vroeger `. Toen kocht je een Italiaanse auto om zijn temperament, een franse om zijn comfort en een duitse auto om zijn degelijkheid. En er waren tig auto`s die erg onbetrouwbaar waren. Dat is dus niet meer zo. Alles is nu min of meer hetzelfde. Helaas. Het is daarom erg lastig om je te onderscheiden van de rest. Rijeigenschappen zijn tegenwoordig goed. Het verschil tussen een Giulia Super en een Taunus of een Anglia was enorm. Het verschil tussen een Vectra, Mondeo en een 159 veel minder. Alleen de vormgeving kan sommige mensen over de streep trekken.

Helemaal gelijk maar als ik dan die knalrode GT weer zie van mijn buurman. Een moderne auto die helemaal klopt, waar ook die extra dimensie aan hangt. Maar niet commercieel van belang waarschijnlijk. Daaruit ontstaat wel de hoop dat de nieuwe 147 een miniGT gaat worden met de mogelijkheden om in het Punto-segment heel hard te scoren. Uiteraard nog steeds met voorwielaandrijving en nog steeds te zwaar maar het zou moeten kunnen. Een nieuwe lijn opbouwen gebeurt van bovenaf en de kleinere modellen volgen. Als de 159 het voorbeeld wordt dan......

Alfa is helaas tussen wal (liefhebbersmerk) en schip (massamerk) terecht gekomen. In de discussie of een liefhebbersmerk al of niet had kunnen bestaan anno 2005 wil ik me niet mengen, daarvoor heb ik er te weinig verstand van, maar toch een paar dingen die me van het hart moeten.

Als in de eerste plaats, vroeger, de Alfa-medewerkers zowel wat stakingen als kwaliteit betreft een betere staat van dienst hadden gehad, denk ik persoonlijk dat Alfa in de jaren 70 een grote sprong had kunnen maken, naar wat we tegenwoordig premium noemen (wat een walgelijke term is dat, trouwens). Dan had Alfa misschien, analoog aan BMW, zelfstandig kunnen blijven opereren en auto's met een sterke eigen identiteit ontwerpen. Helaas bleef men steken in goede bedoelingen met matige kwaliteit, en zo word je dus een liefhebbersmerk (lees: mensen moeten verblind zijn door de auto, en voorbij gaan aan rationele argumenten). Liefhebbrs zijn echter ook niet gek, en die kopen de auto liever tweedehands, als de kop er af is en de kinderziektes eruit... Op een select groepje na, dat toch nieuwe Alfa's blijft kopen. Het is een kleine groep, maar wel een trouwe.

Vervolgens moet Alfa gaan samenwerken/een beschermheer zoeken. De beschermheer ziet wel wat in het Alfa-imago, en hoopt zo zijn eigen platforms aan meer mensen te slijten. Na enige aanvankelijke weerstand worden de auto's uit dit tijdperk toch min of meer als echte Alfa's aanvaard, maar toch vaak met enige reserves. Echter, de beschermheer weet ook geen extra kwaliteit te bieden als tegenwicht voor het verlies aan technische identiteit. We zien de spagaat al ontstaan: de vroeger nieuw-kopende liefhebbers houden het bij de al eerder aangeschafte Alfa's omdat ze hun merk niet meer terugkennen. Vreemd-merkrijders zijn alleen de eerste 2 jaar na de introductie in de Alfa te krijgen, om hem daarna snel weer van de hand te doen en naar een op dat moment hippe auto over te stappen. De beschermheer ziet dat Alfa niet groeit, ondanks de vermeende kwaliteitsinjectie en synergie. Waar kan dat nou aan liggen, denkt-ie... maar hij ziet het niet. Een fraaie reeks auto's wordt weer ontworpen, maar het resultaat blijft eigenlijk weer achter bij de verwachtingen. De beschermheer concludeert dat de Alfa's misschien nog steeds te eigenzinnig zijn voor een groot publiek en dat er meer water bij de wijn moet. Ondertussen gaat het met beschermheer Fiat ook niet best, en ook deze heeft nu een partner nodig.

De partner wordt gevonden... Nu is het moment om de technische identiteit van Alfa nog meer te grabbel te gooien. immers, marketingstudies hebben aangetoond dat 'de prospect' een Alfa vooral mooi vindt, en fijn vindt rijden, maar dat die eigenaardigheden en onbetrouwbaarheid hem in de weg staan bij aanschaf. Nu, dan maar een A4 en een E46 naar binnen rijden in Turijn, helemaal uit elkaar schroeven, benchmarken, proberen om het 'gekregen' platform gelijkwaardig of 3% beter te maken. Eventjes een motor uit het rek trekken... En nu een body erbij laten ontwerpen die goed past in de 'Alfa-traditie', zodat je nog fijntjes naar het verleden kunt verwijzen als dat qua marketing te pas komt, en klaar voor succes.

Ja, ik help het ze hopen, maar de trend lijkt me duidelijk...