Even voorstellen:
Geplaatst: wo apr 17, 2013 14:47
Op uitnodiging van Johan GT tijdens de meeting van afgelopen zondag. Bekend bij velen onder de naam Jan, Italiaans autoliefhebber in hart en nieren, vaak tegen wil en dank 
Als 14 jarig jochie helemaal verslingerd geraakt aan de Autobianchi A112 en Fiat 127. Sportief Italiaans karakter past het best bij mijn temperament. Pas op 20 jarige leeftijd kocht ik mijn eerste straat Alfa, nadat een Sudstory abrubt afgebroken werd op 17 jarige leeftijd. Mijn pa vond het een leuk wagentje, tot hij er een blokje mee om ging. Zo'n 1500 boxertje vond hij iets teveel van het goeie om als eerste auto mee te beginnen. De even later aangeschafte Giullietta 2.0 deed hem even z'n wenkbrauwen bewegen, en alleen de vraag wat de bedoeling van dat ding was, deed mij snel antwoorden dat die voor de handel bedoelt was............. Enfin, het werd dus een 8 jaar oude Fiat 127 Sport 75HP, die nu anno 2013 nog steeds in bezit is. Een Fiat Croma op lpg werd de opvolger, reed half zo goedkoop naar mijn vriendin in Brabant als de Sport op benzine.
Enfin, de liefde voor het meisje was over, de Croma werd ingeruild op een 4 jaar oude 33 RED, en het virus sloeg in zo'n volle hevigheid toe, dat er sindsdien altijd wel een Alfa op naam stond. Vervloekt heb ik die dingen, maar je komt er echt niet meer vanaf! 9 jaar later en 14 33ers verder, sloeg het noodlot toe in de vorm van een geen voorrang verlenende Jaguar. Exit 33, en ik besloot dat het over en sluiten was met de Alfahobby. 50.000km per jaar in een kart met dak is niet te doen! Al vergeet ik nooit meer hoe zo'n roffelende boxer door de Alpen vloog!
Een Peugeot, Lancia en 2 regelmatig op de stoep gedropte Leon's verder, liep ik tegen een 3 jaar oude Alfa 156 V6 op lpg aan. Met schade. Wat er toen gebeurde weet ik nog steeds niet, maar pas 2 maanden later realiseerde ik me wat ik had gedaan. Ik had weer een Alfa gekocht............. Stupid me! Het ding heeft nog anderhalf jaar in onderdelen uit elkaar gelegen voor ik er mee wegreed. En dat had ik beter niet kunnen doen, want de verslaving sloeg in zulke hevigheid toe, dat ik eigenlijk nooit meer iets anders wilde. Voor ik het wist was het 6 jaar later, en stond de teller op 417.000km en begaf het lagertje van de derde versnelling het, en belandde het ding in de stalling.
Denk niet dat ik een Alfist in hart en nieren ben, alles maar dan ook alles in mijn leven moet perfect in orde zijn, met minder neem ik geen genoegen! Een Alfa past daar uiteraard niet echt in, want er mankeert altijd wel iets aan! Ondanks dat, kijk ik met groot plezier terug op die 300.000km! En gaat het ding voorlopig nog niet naar de stort! Wie weet, als ik heel veel zin krijg pak ik hem weer eens grondig aan. Er ligt nog een motor en bak, overgebleven uit een ombouwproject naar 3.2, met 145.000km. In een handomdraai is zo'n 156 weer gefikst, en pruttel ik weer met een dikke lach over 's lands wegen!
Paar plaatjes om een indruk te geven van mijn Alfaverleden:
Voor je het weet zie je dit op de teller langskomen:
Geen bijzonder onderhoud aan gedaan, alleen werd je helemaal stapelgek van de frequentie waarop de draagarmen, radiateuren en thermostaten vervangen dienden te worden! Een ontplofte bak en een gescheurd schoepenwieltje van de waterpomp deden mij niet echt liefkozende woordjes richting Alfa uitbraken.
De laatste 33:
10 jaar oud, 429.000km op de teller, en triest aan z'n einde gekomen. Zeg niet dat een 33 niet veilig is, ik ben er zelf uitgeklommen:
De 127 Sport:
Als je voor jezelf werkt en een paar honden hebt, is een bestelautootje wel gemakkelijk. Dat mag natuurlijk weer geen Caddy oid zijn, dus werd het weer iets wat vrijwel niemand heeft:
Zo zag je ze tot een jaar of 10 terug nog wel eens langskomen. Dit exemplaar was moegestreden tot op het bot, maar omdat ik toch nooit stil kan zitten besloot ik er een projectje van te maken. Dat liep iets uit de hand...................
Nou ja, gaten tot en met, overal waar je maar kijken kon.
Het eindresultaat liet zich weer raden met die grondige perfectionistische instelling van me:
Nadat de bak volledig gereviseerd was liep ik een hagelnieuw blokje van een Ypsilon tegen het lijf, die komt vrijwel overeen met het blok van een 127 Sport:
Alle boutjes en moertjes gestraald en verzinkt:
Onderstel idem:
Neusje van een 127 MK1 en een fris kleurtje blauw er op:
De originele hooibalen vervangen voor een paar fatsoenlijke stoelen:
Bijna klaar:
Uiteindelijk blijkt dat er nog maar 7 exemplaren op NL kenteken staan. Wat Johan deed opmerken: goh, dat ding is nog zeldzamer dan een SZ! Mooi compliment Johan, thnx!
Als 14 jarig jochie helemaal verslingerd geraakt aan de Autobianchi A112 en Fiat 127. Sportief Italiaans karakter past het best bij mijn temperament. Pas op 20 jarige leeftijd kocht ik mijn eerste straat Alfa, nadat een Sudstory abrubt afgebroken werd op 17 jarige leeftijd. Mijn pa vond het een leuk wagentje, tot hij er een blokje mee om ging. Zo'n 1500 boxertje vond hij iets teveel van het goeie om als eerste auto mee te beginnen. De even later aangeschafte Giullietta 2.0 deed hem even z'n wenkbrauwen bewegen, en alleen de vraag wat de bedoeling van dat ding was, deed mij snel antwoorden dat die voor de handel bedoelt was............. Enfin, het werd dus een 8 jaar oude Fiat 127 Sport 75HP, die nu anno 2013 nog steeds in bezit is. Een Fiat Croma op lpg werd de opvolger, reed half zo goedkoop naar mijn vriendin in Brabant als de Sport op benzine. Enfin, de liefde voor het meisje was over, de Croma werd ingeruild op een 4 jaar oude 33 RED, en het virus sloeg in zo'n volle hevigheid toe, dat er sindsdien altijd wel een Alfa op naam stond. Vervloekt heb ik die dingen, maar je komt er echt niet meer vanaf! 9 jaar later en 14 33ers verder, sloeg het noodlot toe in de vorm van een geen voorrang verlenende Jaguar. Exit 33, en ik besloot dat het over en sluiten was met de Alfahobby. 50.000km per jaar in een kart met dak is niet te doen! Al vergeet ik nooit meer hoe zo'n roffelende boxer door de Alpen vloog!
Een Peugeot, Lancia en 2 regelmatig op de stoep gedropte Leon's verder, liep ik tegen een 3 jaar oude Alfa 156 V6 op lpg aan. Met schade. Wat er toen gebeurde weet ik nog steeds niet, maar pas 2 maanden later realiseerde ik me wat ik had gedaan. Ik had weer een Alfa gekocht............. Stupid me! Het ding heeft nog anderhalf jaar in onderdelen uit elkaar gelegen voor ik er mee wegreed. En dat had ik beter niet kunnen doen, want de verslaving sloeg in zulke hevigheid toe, dat ik eigenlijk nooit meer iets anders wilde. Voor ik het wist was het 6 jaar later, en stond de teller op 417.000km en begaf het lagertje van de derde versnelling het, en belandde het ding in de stalling.
Denk niet dat ik een Alfist in hart en nieren ben, alles maar dan ook alles in mijn leven moet perfect in orde zijn, met minder neem ik geen genoegen! Een Alfa past daar uiteraard niet echt in, want er mankeert altijd wel iets aan! Ondanks dat, kijk ik met groot plezier terug op die 300.000km! En gaat het ding voorlopig nog niet naar de stort! Wie weet, als ik heel veel zin krijg pak ik hem weer eens grondig aan. Er ligt nog een motor en bak, overgebleven uit een ombouwproject naar 3.2, met 145.000km. In een handomdraai is zo'n 156 weer gefikst, en pruttel ik weer met een dikke lach over 's lands wegen!
Paar plaatjes om een indruk te geven van mijn Alfaverleden:
Voor je het weet zie je dit op de teller langskomen:
Geen bijzonder onderhoud aan gedaan, alleen werd je helemaal stapelgek van de frequentie waarop de draagarmen, radiateuren en thermostaten vervangen dienden te worden! Een ontplofte bak en een gescheurd schoepenwieltje van de waterpomp deden mij niet echt liefkozende woordjes richting Alfa uitbraken.
De laatste 33:
10 jaar oud, 429.000km op de teller, en triest aan z'n einde gekomen. Zeg niet dat een 33 niet veilig is, ik ben er zelf uitgeklommen:
De 127 Sport:
Als je voor jezelf werkt en een paar honden hebt, is een bestelautootje wel gemakkelijk. Dat mag natuurlijk weer geen Caddy oid zijn, dus werd het weer iets wat vrijwel niemand heeft:
Zo zag je ze tot een jaar of 10 terug nog wel eens langskomen. Dit exemplaar was moegestreden tot op het bot, maar omdat ik toch nooit stil kan zitten besloot ik er een projectje van te maken. Dat liep iets uit de hand...................
Nou ja, gaten tot en met, overal waar je maar kijken kon.
Het eindresultaat liet zich weer raden met die grondige perfectionistische instelling van me:
Nadat de bak volledig gereviseerd was liep ik een hagelnieuw blokje van een Ypsilon tegen het lijf, die komt vrijwel overeen met het blok van een 127 Sport:
Alle boutjes en moertjes gestraald en verzinkt:
Onderstel idem:
Neusje van een 127 MK1 en een fris kleurtje blauw er op:
De originele hooibalen vervangen voor een paar fatsoenlijke stoelen:
Bijna klaar:
Uiteindelijk blijkt dat er nog maar 7 exemplaren op NL kenteken staan. Wat Johan deed opmerken: goh, dat ding is nog zeldzamer dan een SZ! Mooi compliment Johan, thnx!
En wat dacht je van een keiharde Lancia Beta HPE Volumex met 68.000km? Frrrrttttt, zo weggedaan! 
Maar welkom hier Jan, uiteraard ken ik je ook van dat andere forum. En Fiat zit ook beetje in mijn hart, eveneens meegekregen van vader op zoon. Hij kocht zelfs mijn Uno in 1987.