Even voorstellen
Geplaatst: wo sep 04, 2013 01:17
Hallo mede-alfisti,
Om nou zomaar lukraak op een forum te voorschijn te springen, vind ik eigenlijk een beetje ver gaan, dus ik zal bij deze even het een en ander over mijzelf vertellen.
Mijn naam, allereerst, is Frans Orsel. Ik woon in Onstwedde, wat weer vlakbij Pekela ligt (waar Arjan woont). Mijn leeftijd is 20 jaar en ik volg de opleiding tot autoverkoper.
Over het Alfa-virus kan ik vertellen, mijn vader heeft me ervoor ingeënt. Hij begon zelf ooit met een 33 (type 1) op gas, waarmee hij de gehele familie tegen zich kreeg. Hij heeft nl een chronische ziekte, dus moest hij zeer voorzichtig doen. Om dan, naar de mening van zijn ooms en tantes, een 'roestige, onbetrouwbare' Alfa te kopen, waar ook nog eens een 'ontplofbare' gastank achterin ligt, ging hen eigenlijk te ver. Mijn vader lachte erom en dacht er het zijne van. Over deze auto heb ik vele verhalen gehoord, waaronder verhalen over het racen tegen een Golf MK1 over een B-weggetje. De Golf scheen al te veel naar buiten te willen drijven in de bochten toen mijn vader hem een beetje opdrukte. Toen kocht hij zich een 75 1.8 (?). Hiermee werd ik als knuppeltje van een paar dagen in opgehaald. Na deze 75 kwam er een FIAT Tipo met 150 pk. Dit scheen een rappe jongen te zijn geweest. Toen kwam er een 155 2.0 Twin Spark, dit was mijn vaders laatste alfa. Vooral na deze 155 zijn we vaak, wanneer het weer het voor Pa toe liet, naar SSAR geweest, of viva italia. Maar mijn vader werd langzaamaan teruggedreven naar auto's met een grotere bagageruimte omdat hij buitenshuis in een rolstoel moest om het vol te houden. de volgende wagens ( voor de geinteresseerden ): Renault Classic Megane, Ford 'Tank' Mondeo Wagon, VW Passat Variant (brrr) en momenteel Renault Megane Estate welke comfortabel is.
Om terug te keren naar mezelf, ik kreeg mijn rijbewijs op mijn 18e, en wilde graag een auto. De gedachte aan een Alfa had ik eerst even uit mijn hoofd gezet, omdat dit vast duur zou zijn, in aanschaf. Toen ik bij citroen stage liep, en er voor 350 euro een 106 werd ingeruild, heb ik deze direct gekocht. Hier heb ik een tijdje mee gereden, maar terwijl ik reed had ik toch het gevoel dat ik iets miste. Onderwijl ging het bergafwaarts met mijn vader, welke op een gegeven moment in het ziekenhuis belande. Toen ik op stage was, omstreeks kwart voor 5, werd ik opgebeld door mijn moeder, kom gauw naar het ziekenhuis. Dus, Frans hier verliest zijn hoofd, gooit de peu in rally cross stand, en stapt voor het huis van zijn schoonouders dwars door de rem. 106 geen schade, maar wel total loss... Gelukkig was, en is mijn vader nog steeds, een vechter. Hij sloeg zich er dan ook doorheen. Maar toen ik mijn vader kwam bezoeken, hadden we het meermalen over Alfa in het algemeen, en de 33 in het bijzonder gehad. Het leek mij wel wat, en mijn vader zag het ook wel zitten. In mijn hoofd had ik het plan: zorg dat pa nog in een Alfa kan en mag rijden, ontwikkeld.
Een paar dagen marktplaats en alles afgezocht, waarna een klasgenoot bij me kwam zitten. Hij handelt veel in oude volvo's, en heeft me meegeholpen te kijken naar een geschikte 33. We zijn samen op zoek geweest, hebben de 33 1.4 IE Feeling van Menno nog even bekeken, zijn nog voor een 1.4 in Coevorden geweest, maar ondertussen stond er een 1.4IE in Bergen Op Zoom te koop. Dat was nogal een puzzel, om het uit te leggen moet u snappen dat het allereerst 650 km is heen en weer, tussen Onstwedde en Bergen Op Zoom. De advertentie gaf aan dat:
De auto was van de eerste eigenaar
Had 64000 km gereden
Was vrijwel perfect
Alles zag er bijna fantastisch uit. Maar de verkoper had maar 4 foto's, linksvoor, linksachter, rechtsvoor, rechtsachter. Geen foto van de km stand, geen foto van de tankdop. Vreemd allemaal.
Nadat we verschillende 33s hadden bekeken, hebben we de gok, of het risico, toch maar genomen. Alles bleek te kloppen. De auto was gebracht door de kinderen van de eigenaar met de mededeling, Pa heeft een beroerte gehad, hij kan niet meer rijden. Maar vertel het hem aub niet, want dan krijgt ie straks nog een beroerte. Mijn klasgenoot en ik zaten nog maar 5 min te kijken of we wisten al, deze ging vandaag nog mee. Hup, geld op tafel gelegd en meegenomen. Wat was ik trots en wat reed de auto goed. Nadat de 33 voor 4 maand stil had gestaan en amper warm was geworden, reed ik er zo de volle 325 km meer naar huis. Geen krimp gaf hij.
Bij thuiskomst vond ik daar mijn vader op de bank, kijkend naar de alfa. Hij moest aansterken zei hij, en schudde Björn (die klasgenoot) en mij de hand, dat we het goed hadden gedaan. Het aansterken van mijn vader duurde bijna 2 maand. maar 1 week nadat hij uit het ziekenhuis was had ik de auto al in de garage staan, met hem erin, met 2 vragen, wil je mijn bril even van binnen halen, en de sleutel ook meenemen? Het was erg mooi om te zien dat 'het plan' was gelukt. Op 22 april dit jaar, stond de auto in Onstwedde. Sindsdien is ie vertroeteld, en heeft hij Assen en Zandvoort al gezien. Af en toe rijd mijn vader even een stukje, maar op dit moment ligt hij weer aan te sterken in het ziekenhuis. Ik hoop dat ik hem nog eens mag trakteren op een dagje Zandvoort of Assen.
Ik hoop dat jullie het gewaardeerd hebben, als jullie nog vragen hebben, een pb is zo gestuurd
Met vriendelijke groet,
Frans
Alfa 33 1.4IE
FD-FS-10
*Edit: ik hoopte natuurlijk dat jullie het WEL gewaardeerd hebben (stond eerst niet)
Om nou zomaar lukraak op een forum te voorschijn te springen, vind ik eigenlijk een beetje ver gaan, dus ik zal bij deze even het een en ander over mijzelf vertellen.
Mijn naam, allereerst, is Frans Orsel. Ik woon in Onstwedde, wat weer vlakbij Pekela ligt (waar Arjan woont). Mijn leeftijd is 20 jaar en ik volg de opleiding tot autoverkoper.
Over het Alfa-virus kan ik vertellen, mijn vader heeft me ervoor ingeënt. Hij begon zelf ooit met een 33 (type 1) op gas, waarmee hij de gehele familie tegen zich kreeg. Hij heeft nl een chronische ziekte, dus moest hij zeer voorzichtig doen. Om dan, naar de mening van zijn ooms en tantes, een 'roestige, onbetrouwbare' Alfa te kopen, waar ook nog eens een 'ontplofbare' gastank achterin ligt, ging hen eigenlijk te ver. Mijn vader lachte erom en dacht er het zijne van. Over deze auto heb ik vele verhalen gehoord, waaronder verhalen over het racen tegen een Golf MK1 over een B-weggetje. De Golf scheen al te veel naar buiten te willen drijven in de bochten toen mijn vader hem een beetje opdrukte. Toen kocht hij zich een 75 1.8 (?). Hiermee werd ik als knuppeltje van een paar dagen in opgehaald. Na deze 75 kwam er een FIAT Tipo met 150 pk. Dit scheen een rappe jongen te zijn geweest. Toen kwam er een 155 2.0 Twin Spark, dit was mijn vaders laatste alfa. Vooral na deze 155 zijn we vaak, wanneer het weer het voor Pa toe liet, naar SSAR geweest, of viva italia. Maar mijn vader werd langzaamaan teruggedreven naar auto's met een grotere bagageruimte omdat hij buitenshuis in een rolstoel moest om het vol te houden. de volgende wagens ( voor de geinteresseerden ): Renault Classic Megane, Ford 'Tank' Mondeo Wagon, VW Passat Variant (brrr) en momenteel Renault Megane Estate welke comfortabel is.
Om terug te keren naar mezelf, ik kreeg mijn rijbewijs op mijn 18e, en wilde graag een auto. De gedachte aan een Alfa had ik eerst even uit mijn hoofd gezet, omdat dit vast duur zou zijn, in aanschaf. Toen ik bij citroen stage liep, en er voor 350 euro een 106 werd ingeruild, heb ik deze direct gekocht. Hier heb ik een tijdje mee gereden, maar terwijl ik reed had ik toch het gevoel dat ik iets miste. Onderwijl ging het bergafwaarts met mijn vader, welke op een gegeven moment in het ziekenhuis belande. Toen ik op stage was, omstreeks kwart voor 5, werd ik opgebeld door mijn moeder, kom gauw naar het ziekenhuis. Dus, Frans hier verliest zijn hoofd, gooit de peu in rally cross stand, en stapt voor het huis van zijn schoonouders dwars door de rem. 106 geen schade, maar wel total loss... Gelukkig was, en is mijn vader nog steeds, een vechter. Hij sloeg zich er dan ook doorheen. Maar toen ik mijn vader kwam bezoeken, hadden we het meermalen over Alfa in het algemeen, en de 33 in het bijzonder gehad. Het leek mij wel wat, en mijn vader zag het ook wel zitten. In mijn hoofd had ik het plan: zorg dat pa nog in een Alfa kan en mag rijden, ontwikkeld.
Een paar dagen marktplaats en alles afgezocht, waarna een klasgenoot bij me kwam zitten. Hij handelt veel in oude volvo's, en heeft me meegeholpen te kijken naar een geschikte 33. We zijn samen op zoek geweest, hebben de 33 1.4 IE Feeling van Menno nog even bekeken, zijn nog voor een 1.4 in Coevorden geweest, maar ondertussen stond er een 1.4IE in Bergen Op Zoom te koop. Dat was nogal een puzzel, om het uit te leggen moet u snappen dat het allereerst 650 km is heen en weer, tussen Onstwedde en Bergen Op Zoom. De advertentie gaf aan dat:
De auto was van de eerste eigenaar
Had 64000 km gereden
Was vrijwel perfect
Alles zag er bijna fantastisch uit. Maar de verkoper had maar 4 foto's, linksvoor, linksachter, rechtsvoor, rechtsachter. Geen foto van de km stand, geen foto van de tankdop. Vreemd allemaal.
Nadat we verschillende 33s hadden bekeken, hebben we de gok, of het risico, toch maar genomen. Alles bleek te kloppen. De auto was gebracht door de kinderen van de eigenaar met de mededeling, Pa heeft een beroerte gehad, hij kan niet meer rijden. Maar vertel het hem aub niet, want dan krijgt ie straks nog een beroerte. Mijn klasgenoot en ik zaten nog maar 5 min te kijken of we wisten al, deze ging vandaag nog mee. Hup, geld op tafel gelegd en meegenomen. Wat was ik trots en wat reed de auto goed. Nadat de 33 voor 4 maand stil had gestaan en amper warm was geworden, reed ik er zo de volle 325 km meer naar huis. Geen krimp gaf hij.
Bij thuiskomst vond ik daar mijn vader op de bank, kijkend naar de alfa. Hij moest aansterken zei hij, en schudde Björn (die klasgenoot) en mij de hand, dat we het goed hadden gedaan. Het aansterken van mijn vader duurde bijna 2 maand. maar 1 week nadat hij uit het ziekenhuis was had ik de auto al in de garage staan, met hem erin, met 2 vragen, wil je mijn bril even van binnen halen, en de sleutel ook meenemen? Het was erg mooi om te zien dat 'het plan' was gelukt. Op 22 april dit jaar, stond de auto in Onstwedde. Sindsdien is ie vertroeteld, en heeft hij Assen en Zandvoort al gezien. Af en toe rijd mijn vader even een stukje, maar op dit moment ligt hij weer aan te sterken in het ziekenhuis. Ik hoop dat ik hem nog eens mag trakteren op een dagje Zandvoort of Assen.
Ik hoop dat jullie het gewaardeerd hebben, als jullie nog vragen hebben, een pb is zo gestuurd
Met vriendelijke groet,
Frans
Alfa 33 1.4IE
FD-FS-10
*Edit: ik hoopte natuurlijk dat jullie het WEL gewaardeerd hebben (stond eerst niet)
