Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Bart Jan Garretsen en kom uit Aalten (Achterhoek) en bijna 10 jaar lid van de club. Het Alfabloed is bij mj op geheel natuurlijke wijze ontstaan, niet door transfusie of zo. Die vader van mij is eigenlik de boosdoener. Als ventje van 4 zat ik al achter het stuur van zijn Alfasud. Naar het schijnt kon ik toen al horen dat hij thuis kwam met de auto..... Na de sud volgden een 3 tal Giulietta's. De eerste was een 1.3 is die is meen ik al binnen een paar maanden retour dealer gegaan, was één groot drama. Na de Giulietta's volgden 2 33'ers. Een 1.5 in zo'n typische introductie kleur, groen metallic en in 1987 volgde een 1.5 TI. Vervolgens een zwarte bladzijde, ik heb er dagen slecht van geslapen. De 33 werd te kein (of m'n zus en ik te groot) en een absolute must was een hatchback, dus ja toen stond daar ineens een Renault 21 voor de deur. Na 4 jaar werd het weer goed gemaakt, een Alfa 75 1.8 Epoca moest er komen. Zwart metallic, 2 jaar oud met volgens mij toen net 21.000 km gelopen. Ben eigenlijk benieuwd of hij nog onder ons is (kenteken DT-JT-64). De fijnste auto die hij volgens eigen zeggen gereden heeft. (Op zich bijzonder, hij heeft inmiddels zij tweede Audi A4 Avant.....) Al vroeg wist ik dat ik wat met auto's wilde, alleen was ik niet voorzien van twee rechter handen. Dus naar de IVA in Driebergen. Twee fantastische en ook leerzame jaren gehad. Gedurende die twee jaar gewerkt bij een Alfa dealer natuurlijk. Daar kwam ik ook in aanraking met wat later mijn eerste auto zou worden. Een Giulietta 2.0 uit 1983. Uiteindelijk veel te veel voor betaald, de auto was er veel slechter aan toe dan wat ik toen kon vermoeden. Hij verkeerde namelijk technisch wel in uitzonderlijk goede staat, er is werkelijk nooit op bezuinigd. Goed, de auto is een weinig romantische dood gestorven. Een vriend van mij heeft 'm gekocht, hij had nog en crossauto nodig waaraan hij motorisch e.d. geen werk had........... Samen de auto gestript, met de mededeling dat ik 'm zou terug kopen mocht het nog meevallen. Nou, het viel niet mee. Echt, waar je ook keek ROEST of beter gezegd, helemaal niks meer. In die jaren echt teveel wegenbelating betaald. Ik heb 't nog lang moeten horen. Ach en dan blijkt de nodige zelfspot toch de beste remedie te zijn om mensen de mond te snoeren. Ik had een bijzonder milieu-vriendelijke auto: hij was biologisch afbreekbaar. Daarna op zoek naar wat eigenlijk mijn jongensdroom was. Een Alfetta GTV, liefst chroom bumper. Die is er eind 2000 gekomen en heb 'm nog steeds. Werkelijk iedere kilometer is een genot. Zij moet waarschijnlijk wel wijken voor een auto voor dagelijks gebruik i.v.m. werk. Want na de IVA ben ik een jaar of 8 werkzaam geweest bij een VW Audi dealer in m'n woonplaats en had toen natuurlijk geen auto nodig, bovendien heeft m'n vriendin een VW Polo. Haar tweede en vooralsnog haar laatste, want aan die auto's gaan ook gewoon dingen stuk (Versnellingsbak na 69.000 km, elektr. ramen spruitstukken katalysator ruitenwisser motoren) Na 8 jaar in zo'n organisatie zie je gewoon dat wat op zich gewoon een topproduct is ook defecten zijn die je niet verwacht bij dergelijke merken. Ik kom daar nog wel eens op terug, tevens met mijn mening over wat er nu gaande is met ons prachtige merk
. Ciao
