De eerste keer
Geplaatst: vr dec 09, 2005 21:17
Het mooie van de eerste keer is dat dat eigenlijk op alles slaat wat je meegemaakt hebt of zelfs wat je nog gaat meemaken. Om het te betrekken op onze heilige koe zijn er natuurlijk legio situaties te bedenken.
We schrijven 1994, voor het eerst met de Alfa van paps naar school. Net 19 jaar, de Alfa twee weken geleden afgeleverd gekregen, erg stoer natuurlijk. Veel bekijks, het kon allemaal niet op. Maar ja, toen de terugweg. Met rijles is mij geleerd om bij het passeren van een ander voortuig naderhand goed in de binnenspiegel te kijken. Het was in dit geval een bromfietsster, op een rode Puch. De wind speelde met haar blonde haren die onder de helm vandaan kwamen. Ik de raad van mijn instructeur opgevolgd: in de binnenspiegel kijken, niet vergeten, goed in de binnenspiegel kijken. Toen deed iemand voor mij iets wat je natuurlijk nooit moet doen: stilstaan als er een Alfa achter je aan komt. Met een doffe dreun verplaatste ik de C-Kadett met bijpassende chauffeuze een meter of 8 verder. Ik werd gek, het thuisfront moest gebeld worden. Pa aan de lijn, hij was druk in de zaak dus had weinig tijd. Het voorval werd ter kennisgeving aangenomen, maar ondertussen wel moeders op survival gestuurd om op plaats delict één en ander te aanschouwen. Met cynische ondertoon werd medegedeeld: "Goh, normaal fiets je altijd tegen stilstaande auto's aan...." Ik kon nog net over de motorkap heen kijken, dus de auto maar, met schaamrood op de kaken naar de garage gereden. Sindsdien kijk ik nooit meer in de binnenspiegel. Dit was overigens niet mijn eerste aanrijding (wel waar ikzelf de hand in had) Nee, de eerste was ook gelijk een goeie. In 1993 met een 1 jaar jonge Volvo 850 GLT 20V, toen toch voor velen een begerenswaardige auto. Ik had destijds een weekend- en vakantebaantje in een wasstraat. Ik was een keer vrij en mijn collega kwam even langs met deze auto omdat hij de accu even moest bijladen.. Ja, ja
Of ik even meewilde, tuurlijk, leuk. Hij vond 'm toch best goed sturen voor een Volvo met achterwielaandrijving. Nou heb ik hem er toch even fijntjes op gewezen, toen ik het stuur overnam, dat deze Volvo toch echt voorwielaandrijving had. Kun je mooi demonstreren in een ruime haakse bocht en dan volgas, echt een overdosis onderstuur. Zijn vader kon het weten, want die stond de voortuin te harken, tsja foutje even niet aan gedacht dat we bij hem door de straat reden.... Maar goed, hij was overtuigd dacht ik. Wij het industrieterrein op, hij achter het stuur. Nu staat die omgeving nou niet bepaald bekend als bosrijk. Maar natuurlijk net als het bekende paaltje in de woestijn ging de Volvo de strijd aan met een 70 jaar oude eik die aan het eind van die bocht eenzaam zijn laatste jaren aan het slijten was en ongewild geconfronteerd werd met een blauw metallic object met twee opgeschoten knapen die een een roze papiertje in hun bezit hadden waarvan de inkt nog niet opgedroogd was. 19.000 guldens schade. Nu bleek die auto van een klant te zijn, die zijn auto wilde laten poetsen gedurende zijn vakantie....
Ook leuk, mijn toenmalige vriendin opgehaald met mijn eerste eigen auto, de Giulietta 2.0. Trots als een pauw opende ik het portier van deze stijlvolle sportsedan en liet haar plaatsnemen in de fraaie met hoogwaardige velours beklede GTV6 zetels. Vol onoverwinnelijkheid nam ik plaats achter het mooie houten sportstuur en startte de motor. "Wat een geluid hè" zei ik nog. Zij antwoordde met de onvergetelijke woorden. "Ach, dat geeft toch niks, alle oude auto's maken toch veel lawaai......" De wind speelde met haar goudblonde haren, de regen striemde in haar rood aangelopen gezicht. Het was een lange en barre tocht zei ze, toen ik haar jaren later tegen kwam in het café......[/b][/i]
We schrijven 1994, voor het eerst met de Alfa van paps naar school. Net 19 jaar, de Alfa twee weken geleden afgeleverd gekregen, erg stoer natuurlijk. Veel bekijks, het kon allemaal niet op. Maar ja, toen de terugweg. Met rijles is mij geleerd om bij het passeren van een ander voortuig naderhand goed in de binnenspiegel te kijken. Het was in dit geval een bromfietsster, op een rode Puch. De wind speelde met haar blonde haren die onder de helm vandaan kwamen. Ik de raad van mijn instructeur opgevolgd: in de binnenspiegel kijken, niet vergeten, goed in de binnenspiegel kijken. Toen deed iemand voor mij iets wat je natuurlijk nooit moet doen: stilstaan als er een Alfa achter je aan komt. Met een doffe dreun verplaatste ik de C-Kadett met bijpassende chauffeuze een meter of 8 verder. Ik werd gek, het thuisfront moest gebeld worden. Pa aan de lijn, hij was druk in de zaak dus had weinig tijd. Het voorval werd ter kennisgeving aangenomen, maar ondertussen wel moeders op survival gestuurd om op plaats delict één en ander te aanschouwen. Met cynische ondertoon werd medegedeeld: "Goh, normaal fiets je altijd tegen stilstaande auto's aan...." Ik kon nog net over de motorkap heen kijken, dus de auto maar, met schaamrood op de kaken naar de garage gereden. Sindsdien kijk ik nooit meer in de binnenspiegel. Dit was overigens niet mijn eerste aanrijding (wel waar ikzelf de hand in had) Nee, de eerste was ook gelijk een goeie. In 1993 met een 1 jaar jonge Volvo 850 GLT 20V, toen toch voor velen een begerenswaardige auto. Ik had destijds een weekend- en vakantebaantje in een wasstraat. Ik was een keer vrij en mijn collega kwam even langs met deze auto omdat hij de accu even moest bijladen.. Ja, ja
Of ik even meewilde, tuurlijk, leuk. Hij vond 'm toch best goed sturen voor een Volvo met achterwielaandrijving. Nou heb ik hem er toch even fijntjes op gewezen, toen ik het stuur overnam, dat deze Volvo toch echt voorwielaandrijving had. Kun je mooi demonstreren in een ruime haakse bocht en dan volgas, echt een overdosis onderstuur. Zijn vader kon het weten, want die stond de voortuin te harken, tsja foutje even niet aan gedacht dat we bij hem door de straat reden.... Maar goed, hij was overtuigd dacht ik. Wij het industrieterrein op, hij achter het stuur. Nu staat die omgeving nou niet bepaald bekend als bosrijk. Maar natuurlijk net als het bekende paaltje in de woestijn ging de Volvo de strijd aan met een 70 jaar oude eik die aan het eind van die bocht eenzaam zijn laatste jaren aan het slijten was en ongewild geconfronteerd werd met een blauw metallic object met twee opgeschoten knapen die een een roze papiertje in hun bezit hadden waarvan de inkt nog niet opgedroogd was. 19.000 guldens schade. Nu bleek die auto van een klant te zijn, die zijn auto wilde laten poetsen gedurende zijn vakantie....
Ook leuk, mijn toenmalige vriendin opgehaald met mijn eerste eigen auto, de Giulietta 2.0. Trots als een pauw opende ik het portier van deze stijlvolle sportsedan en liet haar plaatsnemen in de fraaie met hoogwaardige velours beklede GTV6 zetels. Vol onoverwinnelijkheid nam ik plaats achter het mooie houten sportstuur en startte de motor. "Wat een geluid hè" zei ik nog. Zij antwoordde met de onvergetelijke woorden. "Ach, dat geeft toch niks, alle oude auto's maken toch veel lawaai......" De wind speelde met haar goudblonde haren, de regen striemde in haar rood aangelopen gezicht. Het was een lange en barre tocht zei ze, toen ik haar jaren later tegen kwam in het café......[/b][/i]
