Ik vond mijzelf gisteren aan "the receiving end" van een dergelijke actie. Daarom:
Een ode aan de onbekende.
Je wist het. Zelf zou je er niets aan hebben.
Maar toch: je deed het.
De tube kwam tevoorschijn. Een likje vet hier, een klein beetje daar.
Je voelde je goed. Fijn om alles mooi schoon te monteren.
Hier stond ik. 20 jaar later.
Voor mij: een roestige achteras. Ik stond klaar met IMAL en 1/2 inch ratel.
Klaar.
Klaar voor het onvermijdelijke gevecht.
En toen, onverwacht:
1, 2, 3, 5 en 5 bouten. Los. Gangbaar. Door jouw aandacht voor detail.
Dankjewel.
