Stichting Club Alfa Romeo Bezitters

Ken je dat? Dat je aan een auto bezig bent en alles "voor de volgende keer" monteert met koperpasta, wetende dat je zelf de desbetreffende bouten nooit meer los gaat halen?

Ik vond mijzelf gisteren aan "the receiving end" van een dergelijke actie. Daarom:

Een ode aan de onbekende.

Je wist het. Zelf zou je er niets aan hebben.
Maar toch: je deed het.
De tube kwam tevoorschijn. Een likje vet hier, een klein beetje daar.
Je voelde je goed. Fijn om alles mooi schoon te monteren.

Hier stond ik. 20 jaar later.
Voor mij: een roestige achteras. Ik stond klaar met IMAL en 1/2 inch ratel.
Klaar.
Klaar voor het onvermijdelijke gevecht.
En toen, onverwacht:
1, 2, 3, 5 en 5 bouten. Los. Gangbaar. Door jouw aandacht voor detail.

Dankjewel.

Zo herkenbaar, alles gaat bij mij ook met waterbestendig vet in elkaar en dan houdt ik lagere waardes aan voor het aanhalen.
Moet een genot zijn om aan te werken mocht je ooit nog aan mijn auto moeten sleutelen.

Ik moet zeggen dat de conserverings technieken (lees zweten) van 50 jaar geleden ook wonderen doen,