Duizend maal excuus aan alle SCARB-ers dat ik nog niets gepost heb... Zondag nog in de Ardennen gezeten en wat tijd moeten besteden aan de familie. Van maandag tot gisteren op een locatie gezeten, tja... geen mobiel netwerk en geen internet die naam waardig, need to say more?
In ieder geval bedankt voor de aanwezigheid, voor de meesten was het niet echt bij de deur. Respect voor zoveel toewijding!
Bij deze mijn relaas...
Afgaande op de reacties meen ik de mogen opmaken dat de meesten zich best wel geamuseerd hebben. Het genoegen was geheel aan mijn kant; geweldig dat er alweer zoveel enthousiaste Alfisti honderden (sommigen zelfs bijna 1000km!) gereden hebben om aan de Ardennenrit te kunnen deelnemen. Verscheiden deelnemersveld, helaas zonder vertegenwoordiging van de 145/146/155/164-periode. Maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door een grote Busso-afvaardiging: 2x GTA, één 3.2 v6 24v, één V6 TB, twee 3.0 v6 24v, één 3.0 v6 12v en één 2.5 v6 12v (samen goed voor meer dan 1500pk als ik me niet vergis…). Verder verscheidene 33’s die stilaan naar het oldtimer-schap beginnen lonken. Niet veel “officiële” oldtimers, maar ’t waren wel niet de minsten; de GTV van Harry en Inneke, de GTV6 van Xavier, en nog een 75 (hoewel, ben niet zeker of die de kaap van de 25 al gerond heeft). Helaas eindigde de Ardennenrit voor de Bertone abrupt op een klein baantje tussen Petit-Fays en Monceau: na een blik onder de auto te hebben geworpen kwamen Xavier en Gerard tot de vaststelling dat een leiding in het hydraulische circuit van de koppeling had de geest gegeven. Einde verhaal. Gelukkig had Gerard de nodige tools bij om de onfortuinlijke Bella tot de dichtstbijzijnde Alfa-garage te slepen. Daar werd de hoop op een snelle reparatie echter direct in de kiem gesmoord: “Non monsieur, j’ai pas de pièces de réchange pour une voiture de 1973 et je n’ai pas de mécanicien.” Zucht. Repatriëring per vrachtwagen was dus de enige mogelijkheid. Zoals jullie al konden lezen hebben Harry en Inneke 4 (vier!) uur geduld moeten oefenen eer ze een depanneur zagen verschijnen. Maar uiteindelijke waren ze toch nog min of meer op tijd voor het avondeten en konden ze hun pechdag eindigen met een positieve noot. Ze waren echter niet de enigen met pech die dag. Audidriver’s 33 kreeg te kampen met een kapot lager van één van de achterwielen en hem was eenzelfde lot beschoren: repatriëring van de auto per vrachtwagen. En Ed, die zou normaal met zijn net gereviseerde Spider komen maar ontdekte daags tevoren een nog nader te definiëren mechanisch probleem. Aangezien dit om een geval van overmacht ging konden we een deelname met een niet-Alfa (iets Frans…) wel door de vingers zien.
Het eerste deel van de rit wat in groepjes gehangen en mij laten meedrijven met de stroom, het tweede gedeelte hebben Gerard en ik als allerlaatste van de bende afgehaspeld. Had als voordeel dat we de baan lekker vrij hadden. De baan tussen Bouillon en Corbion even buiten beschouwing gelaten, daar hebben we de staart van een file van net iets dichterbij gezien dan eigenlijk de bedoeling was. Na een korte babbel in gestrekte draf naar het restaurant, waarbij een Astra (?) hardnekkige pogingen deed om ons het laatste beetje rijplezier dat nog restte vakkundig om zeep te helpen.
In het restaurant lekker gezellig getafeld, mij baserend op de lachsalvo’s denk ik dat de meesten er zich wel vermaakt hebben. Domper vond ik de nogal koele bediening (ben ik nu niet te vriendelijk?), ik had niet bepaald de indruk dat ze naar onze komst hadden uitgekeken. Maar soit, de compagnie was goed, het eten zelf ook denk ik,en er was veel ambiance. En dat is tenslotte wat telt.
Oh ja, ’t is nu wel zeker, de weergoden rijden Alfa. Als we op de voorspellingen van de voorbije week mochten afgaan ging het zaterdag niet veel soeps zijn, maar zij die erbij waren weten dat het de voorspellingen in acht genomen eigenlijk een super-dag was. Geen spatje regen, regelmatige brede opklaringen, aangename temperatuur, kortom: cabrio-weer! Zo moet dat altijd zijn.
Voilà, zo zag mijn dag er ongeveer uit. Bedankt iedereen voor de aanwezigheid, we hopen jullie bij een volgende editie terug te zien!
Groeten,
Blackie
PS: duizend akudo’s voor Gerard166 die de GTV tot aan de garage sleepte en vandaag Harry en Inneke naar huis bracht! In Gent zeggen ze: Vrie wijze gast!
De vallei van de Semois nabij Dohan
Bart op weg naar de “coiffeur”
De half-zus van Pieter’s Brera
Rood!
Gilbert en Pieter gaan gezwind door de bocht.
De GTV, toen nog in topvorm, en de onfortuinlijke berijders in gesprek met Don Pietro.
Shit happens. De sleepkabels worden bovengehaald.
Yeah baby!
GT-treintje
Pick-nick in the middle of nowhere
GAAAAAAAAAS!
Duo van 166 (achterste = Gerard's trekpaard)
Sexy time!
De ondertussen zéér harde kern (of toch een deel daarvan)
The day after