Kerkuil ook gespot. Bij ons bleef ie gewoon zitten en keek ons aan. Beetje spooky wel. Een heel jong hertje/ree (ging erg snel) in de bermkant gezien, honderden konijnen en hazen, een keer een vos en een keer een das en overstekende veldmuizen. Ja, tijdens zo'n nachtrit ben je zo gefocust bij het zoeken dat je alles ziet. Uitwerpselen van runderen tijdens het bezoek aan de hunnebedden gelukkig net kunnen ontwijken
Ik vondt het een heel erg leuke rit. Zeker een succes de nieuwe puzzelmethodes en ook de opdeling in etappes vond ik wel wat. Over het feit dat de nachtrit langer is dan je kan rijden in de tijd, goed dat dit van te voren was aangegeven. Dan kan je met wat strategische keuzes proberen zoveel mogelijk binnen te halen. Wel komt de nadruk wel erg te liggen op het haasten, wij hebben onze snelheid echt fors moeten opvoeren vergeleken met hoe we normaal puzzelen en dat in combinatie met dit type weggetjes heeft toch wat engere ABS ingrepen als gevolg gehad. Valt me ook op bij andere ritten dit seizoen dat de tijd aan de krappe kant is.
Aftrap was met het bekende blad met fotovragen. Een serie vage foto's van Alfa types, vaak ook alleen maar de onafgebouwde body. Bij eerdere puzzelritten is een antwoord als bijvoorbeeld 33 niet goed, dan moet je nog aangeven of het een type I, II of III is, en liefst nog welke motor. Hier hebben we dus uitgebreid aan gewerkt. Na een rondje over het parkeerterrein en de beide bedrijven al wat hints gevonden. Lange discussie of de vorm van de C stijl op de laatste foto nu van een 75 of 33 was. Uiteindelijk de hint gevonden in het feit dat de knik in het achterste deurruitje (vergelijkbaar met BWM's hofmeisterknik, het enige stukje design geschiedenis naast de nieren bij hun) bij een 33 hoger zat als bij de 75. Toen viel ook op dat de foto ervoor eenzelfde schutbord had, en dat het hier ook om een boxer versie ging. Verkeerd gegokt op een 33 type 1 (was een Sud), de andere gehouden op een type 3, waar nu alleen 33 al goed was. Zelfde iets met de Bertone, de officiele naam is namelijk Giulia 1300 GT voor zover wij wisten, of klopte het 1300 niet? Hint zat in het aantal ventilatie gaten in de neus en in een Bertone body in het bedrijf. Wij denken nog steeds dat het een 1300 was op de foto. 24HP gevonden aan de hand van de vorm van de radiateur en een foto in een alfa boek. Anderen waren vrij duidelijk met onze gecombineerde kennis.
Eerste etappe gelijk voor de deur hebben we al zitten stoeien. De eerste routeaanwijzing bleek geen bolletje te hebben en moet je dus eigenlijk negeren, kwamen we met wat hulp van anderen achter (dank u
). Daarna eigenlijk zonder al te veel bijzonderheden verder kunnen rijden. Midden in deze etappe een sectie waar je een gemiddelde snelheid moest rijden van checkpoint naar checkpoint, nog nooit eerder geprobeerd. Het ging ons naar onze eigen berekeningen erg goed af. De gok is natuurlijk dat je niet weet hoe lang het is naar het volgende checkpoint, wij gokten dat het of binnen dat stuk weg zou zitten, of een heel eind verder zodat je mogelijkheid om verschillen in het oprijden van een andere weg te compenseren. Voor beiden dezelfde strategie dus, 1e stuk heel strak gemiddelde proberen te rijden. Het bleek dus in dat stuk weg te zitten, een sectie van 1500m. Vol gas bij het wegrijden, heel strak de snelheid aanhouden 30 a 31 km/h, bij het eind zo laat mogelijk gas los en remmen. Hier het voordeel van een heel nauwkeurige snelheidsmeter, een drive-by-wire gaspedaal en het feit dat het een diesel is. Maakt het constant rijden een stuk makkelijker. Nadeel is dat het een 156 sportpakket is, dus met verlaagd onderstel, en inclusief 3 personen en een grote lading aan eten en drinken. Op dat weggetje dus toch regelmatig hard de grond geraakt
Dan ter afwisseling even een rondje door het bos wandelen, zeker geslaagd en je wordt weer even goed wakker. En daarna, de zoek het zelf uit etappe. Tja, ook wij hadden de fout dat we bij de verkeerde klokkestoel stonden. Op zich een erg goede instinker, wel heeft het ons erg veel tijd gekost voordat we het doorhadden.
De route daarna (met cijfers die bepaalde acties aangeven) lijkt namelijk vrij lang te kloppen, en je komt ook over de Moskouwei en je steekt die vaart over. Na 2x onze stappen na te zijn gelopen, met behulp van de landkaart (op de navigatie) in ieder geval een paar van de punten waar vragen stonden gevonden. Hier hebben we echt veel tijd en punten verloren.
Dan moet je voor de volgende etappe beginnen bij die klokkenstoel. Toen kwamen we er pas achter dat we bij de verkeerde stonden, want er was nergens in de omgeving een Blijlevensweg (of iets wat erop leek, weet niet meer wat de preciese naam was) zoals aangegeven in de routeaanwijzingen. Dat bleek een paar kilometer verderop te zijn. Misschien een verbeterpuntje zou zijn om hier wel een vaste referentie te geven. Zonder kaartmateriaal van de omgeving of nog beter een navigatie kom je er dan namelijk niet uit en mis je nog meer.
Het stuk daarna ging vrij goed, wel wat moeite gehad met een paar van de vragen om te vinden. Ook een paar keer gehad dat we ergens moesten afslaan waar dat volgens de navigatie niet kon, zelf ook op blijven letten dus. Verder kan ik me daar niet zo heel veel meer van herinneren. We waren vervolgens om 2:15 op het rustpunt. Antwoorden ingeleverd en snel weer de weg op, want de tijd is krap. Weinig meegekregen van het rustpunt dus en van de rust. Vlak na ons kwam nog een vrij grote groep aan.
Dan weer even een gat in mijn geheugen; gewoon luisteren naar wat de navigator zegt en doen.
Het stuk daarna met kraaltjes was ook een leuke afwisseling. regelmatig discussie over of het nu wel of geen wegen waren, misschien wel een fietspad. Op een gegeven moment toen we op 3/4 waren raakte het touwtje los en vlogen de kraaltjes door de auto...... Gelijk maar doorgereden naar het eindpunt van die etappe, het TT circuit.
Hierna strategie. Het was zo'n beetje 5 uur en omdat we toch wat moeite hadden met sommige van de vragen over Alfa maar besloten die etappe niet te doen. Het intekenen van de kaart met barrieres was niet zo'n probleem na de branato rit, maar onder de vermoeidheid toch een keer een fout erin gemaakt. Bij het uittekenen van de route gelijk aftakkingen gemaakt waar we even van de route konden afwijken om naar de X en te rijden in cirkels. Zo rijd je eigenlijk 2 etappes in 1. Het begon ook al lichter te worden dus de gang zat er weer een beetje in en de ergste vermoeidheid was over. Kwart over 6 hadden we onze route gereden en de bordjes gevonden (die trouwens goed spiegelen in het licht van de koplampen en dus goed te vinden waren). De instinker met de X die in een stuk tekst op de kaart verstopt stond hadden we ook niet gevonden, wel een leuke trouwens.
Daarna nog de etappe gekozen met de bolletje pijltje en geprobeerd zoveel mogelijk daarvan te rijden. Deze liep voor een deel al richting eindpunt dus dit was goed te combineren. Hier nog in een groepje terecht gekomen. Bij de vorige etappes waar we dus zelf de routes hadden uitgetekend hadden we helemaal niemand meer gezien wat een beetje verontrustend is. De laatste vraag uit deze laatste etappe overgeslagen. Door naar het eindpunt en nog wat niet gevonden vragen op de gok ingevuld en ingeleverd.
Bij het doornemen van de vragen telde ik bij ons toch wel veel foute antwoorden, dus schatte ik ons op als laag in de top tien. Het kwam voor mij als een totale verrassing dat we 1e bleken te zijn
Verder bleken we ook nog 3e te zijn bij de proef met de gemiddelde snelheid, en hebben met dank aan de sponsor een italiaans kookboek in ontvangst genomen (bij de volgende nachtrit hangt de 156 dus nog lager boven de weg
)
De nachtrit zonder fouten te maken lukt haast niet, het gaat erom dat je minder fouten maakt als de rest blijkt maar weer.