Wij waren pas aan het einde van de middag vertrokken, maar wel een een prachtig zonnetje. Het was zelf warm, dus met de raampjes open en de korte mouwen de auto in. Ik reed samen met een vriend in zijn Brievenbusje, echter had hij een koppeling die deze week opeens begon te slippen. Dus het was wel even spannend hoe de beklimmingen naar Spa de auto af zouden gaan. Uiteindelijk ging het redelijk, zolang er maar niet te veel gas werd gegeven. De rit zelf was fantastisch, afwisselen felle zo'n en dan weer regen....echt iedere 10 minuten aan ander weerbeeld. Dit zorgde echter wel voor te gekke sfeerbeelden met meerdere regenbogen en dampend asfalt van de opdrogende regen.
Wij mochten helaas niet meer de Classic Parking op, omdat we relatief laat aan kwamen rijden. Was echt onbepsreekbaar voor die stugge Walloniërs. Maar hun collega's van de kassa vonden het blijkbaar wel prima en hadden de keet ook al op slot gedaan, daardoor konden we gewoon gratis naar binnen lopen....
Vervolgens hebben we even lekker rond gelopen en toen de schemering in zette besloten we een rondje rond het circuit te lopen zodat we bij het middenstuk arriveerden als het pikkedonker was. Op de buienrader had ik 's ochtends nog even gekeken, en volgens de weersites zou het vanaf 17.00 droog blijven in de Ardennen. Echter....toen we bij Fagnes liepen kwam er vanuitet niks opeens een grote flits en knal boven ons! Het begon wat te druppelen en opeens barste de hel los, bizar hoe hard het opeens regende! Bij Fagnes zit je echter precies op een punt waar je het verste tussen beide tunnels in zit om te gaan schuilen, dus kozen we er voor om binnendoor terug naar de paddock te lopen. Was een klein beetje verder, in het pikkedonker, maar dan wisten we wel zeker dat we daarna droog stonden. En wat was ik blij dat ik een zaklamp en klein parapluutje had mee genomen!
De reden dat we zo gingen lopen was omdat ik ondertussen even op mijn telefoon had gekeken en zag dat er nog een hele grote sliert rode vlekken over Spa zou komen, dus schuilen in de tunnel zou geen zin hebben tenzij we onze slaapzakken mee zouden nemen.
Eenmaal terug bij de paddock waren we echt tot op ons ondergoed verregend! Het water stond zó hoog dat we (niet overdreven) tot onze enkels(!) in het water stonden. Mijn rugzak lag een bodempje water in, dus mijn oordopjes van de telefoon zijn gesneuveld en alles van papier kon ik ook weg flikkeren.
Uiteindelijk kwamen we als 3 verzopen katten aan bij de paddock en zijn we even in de brasserie bovenop het nieuw pitgebouw gaan opdrogen. Schoenen uit, sokken uitgewrongen en die hebben we uiteindelijk maar weg gegooid want droog waren ze toch niet meer te krijgen. Door de hoosbuien was de race ook stil gelegd vanwege het slechte weer en toen we net een beetje aan het opdrogen waren werd de race ook weer vervolgd.
Ik kreeg 't daarna allemaal niet echt goed mee wat er op de baan gebeurde, maar had zelfs 't idee dat de helft van de auto's niet meer gestart was. Gezien het ook weer wat harder ging regenen en wij toch al zeiknat waren, besloten we om 21:45u om naar af te taaien. gelukkig had in een setje droge schoenen achter in de Giulia gelegd, waardoor ik tenminste een beetje relaxed naar huis kon rijd. De rit naar huis an sich was ook nog een avontuur. Eerste stuk door smalle weggetjes in de Ardennen met 50 jaar oude verlichting en kneiterharde regen, zo hard dat de ruitenwissers (maar 1 stand) het niet bij konden houden. Je zag op een gegeven moment geen hand voor ogen, tenzij er weer een grote flits vanuit de hemel kwam en de hele buurt deed oplichten. Tot aan Luik ging het zo door, eerst over de slechte Ardeense wegen, daarna op de snelweg. Ik was, na slechts 65km rijden tot thuis, echt kapot moe van het geconcentreerd rijden met dit slechte weer. Toch was de rit terug gaaf, juist omdat het ook wat avontuurlijks over zich had. Veel van de wedstrijd hebben we dus niet gezien, maar wel genoeg meegemaakt! Ook dát hoort bij Spa vind ik, helemaal verregenen is ook niet de eerste keer, maar de manier waarop had ik nog nooit meegemaakt. Ik kom er al een dikke 10 jaar gemiddeld 3-5x per jaar, maar toch presteert de omgeving daar om me regelmatig weer te verrassen. Dat maakt de baan ook echt zo gaaf vind ik, dus onderdank dat ik weinig gezien heb was het toch een gedenkwaardige dag.
