Hij stamt van 13 december 1976 en is op 28 april 1977 in Nederland op kenteken gezet. Van 23 april 1987 tot 05 juni 2002 heeft ie in ieder geval in Zwitserland vertoefd, daarna gerepatriëerd door een bedrijf, waar hij enkele jaren heeft gestaan. De originele donkerblauwe kentekenplaten zaten er nog bij zodat deze Spider het kenteken uit 28 april 1977 weer terug heeft. Omstreeks 2005 heeft de vorige eigenaar hem gekocht en het één en ander opgeknapt. In april 2009 werd ik de nieuwe eigenaar.
In Zwitserland is de Spider overgespoten ...... maar er zat een zooo dikke laag op, de lak was helemaal aan het crakeleren. Het was écht geen beauty van dichtbij.
De uitvoering van de Spider is wel speciaal te noemen: de kleur is AR 323, Blue Pininfarina Spider, de enige kleur waarbij een bruin-rood interieur en beige kap gemonteerd werd. De meeste donkerblauwe Spiders zijn "Hollands blauw", wat toch enkele tinten donkerder is.
Hier de eerste foto's en inventarisatie van de staat van de Spider na gedeeltelijke demontage:
Onder het rechterknipperlicht zit een rotte plek ...... echter niet zo rot als gedacht: aangetast maar nog geen gaten:
De regengoot onder de cabriokap: glasvezelmatjes! Hier is ook ietsje te zien van de gecrakeelde lak (laat zich slecht vastleggen op de gevoelige plaat):
Onder de parafaan alleen oppervlakteroest:
Onder de voorbumpers alleen steenslag en oppervlakteroest:
Even op het rechteroor voor deze (Photobucket gooit foto's weer plat): achterzijde A-stijl, alleen oppervlakteroest jarenlang verborgen gebleven onder de chroomlijsten:
Het linkerportier ..... duidelijk het slechtste onderdeel van de Spider: onder de chroomlijsten wat roest, de klemmen waarmee het chroom vastzat verroest (is natuurlijk niet erg want deze worden vervangen) en aan de onderkant van de deur dan eindelijk een roestgat (hoera, ook deze Alfa maakt zijn reputatie waar
). Ik had nog gezocht naar een goede (uiteraard gebruikte) linkerdeur, maar die zijn niet te vinden in een betaalbare uitvoering: tja, ze worden zeldzaam..... en mijn deur is nog te redden):
Bovenkant rechterportier, duidelijk te zien de roest van de klemmen van de chroomstrips, verder alles nog goed (dacht ik ... naar later zal blijken)! Hier zou de gecrakeelde lak ook te zien moeten zijn, maar op de een of andere manier laat die zich niet op de foto vastleggen.
Ruim een maand later:
Na heel, heel veel schuren is de spider bijna klaar voor de grondlak! Er is een 3mm tot bijna 1 cm dikke laag plamuur en lak vanaf gekomen. Onder de lak vielen de verassingen mee: een klein gaatje in de spatbordrand en ........ een uit glasvezel en roestige plaat bestaande bovenkant van het rechterportier (????). Glasvezel en roest zijn weg en vervangen door gezond staalplaat. De door de dikke laag plamuur en lak verdwenen scherpe lijnen zijn weer terug
. Het blijkt nu ook dat de Spider (aanrijdings)-schade heeft gehad: de voortse helft van het rechtervoorspatbord is vervangen.De (onvermijdelijke en broodnodige) foto's:
In afwachting van de terugkeer van de spider ben ik begonnen met het poetsen van het chroom. Ik had besloten om niet opnieuw te verchromen (mede gelet op de slechte kwaliteit van het milieu-ontziende chroom van tegenwoordig), maar voor oppoetsen en vervangen door betere chroomdelen. Ik poets het eerst grondig met terpentine, daarna met amoniak en als laatste met chroompoets lekker oppoetsen en beschermen. Ik moet zeggen: het 36-jarige chroom glanst als nieuw, zelfs al vóór de behandeling met chroompoets! Er wordt dus bijna niets vervangen. Uiteraard links en rechts wat krasjes, deukjes en op sommige delen een pikkeltje, maar wat wil je: het is 36 jaar oud.
Wordt vervolgd ........
