Het is dus aan de verzamelaar om kritisch te kopen en op die manier duidelijk te maken wat goed en niet goed is, maar ja....
Niet alle kopers zijn verzamelaars. Dat zijn ook ouders die hun kroost een leuk ogend modelletje cadeau doen, of mensen die gewoon hun eigen auto in het klein in de boekenkast willen. Zij zijn veel minder kritisch. En niet alle verzamelaars hebben dezelfde motivatie (de insteek voor de 3e miniaturen poll die ik binnenkort start). Als je bijvoorbeeld alleen Sudjes spaart, hoort die ene lelijke Sud er dan niet ook bij? Misschien juist als contrast met die ene mooie?
Producenten hebben vaak voor ons ondoorgrondelijke economische motieven. Hun keuze wordt misschien wel bepaald door royalty vereisten, exclusieve overeenkomsten tussen 1:1- en modelfabrikant, of de beschikbaarheid van productie technieken. Verder is de productie in China zo goedkoop dat ze zich waarschijnlijk makkelijk een paar commerciële missers kunnen permitteren.
Al die kiosk series (in Spanje en vooral Frankrijk heeft dat een nog grotere omvang dan in Italië) hebben ons enerzijds een hoop leuke modellen gebracht, maar door de lage prijs zal de consument eerder onjuistheden en matige vormgeving accepteren. En omdat het series zijn zit je via een abonnement of bij losse koop gevoelsmatig toch meer er aan vast, want 'je wilt de collectie compleet'.
In de 1:18 klasse zie je dat de consument grotere invloed heeft op de kwaliteit. Sommige fabrikanten zetten zelfs via forums vragen uit: wat willen jullie volgend jaar van ons zien? Modellen van de nieuwste Aston Martin of Audi TT zijn op de foto niet eens meer van echt te onderscheiden. Maar o wee als de Bentley een verkeerde hout-inleg in het dashboard heeft, dan wordt het model op forums genadeloos afgekraakt. Te begrijpen bij modellen waarbij de prijzen al aardig richting de €100 gaan.
Overigens is dat een aspect van het verzamelen dat mij persoonlijk minder aanspreekt. Het gaat dan meer om het model zelf, en de gadgets als handschoenenkastjes die open kunnen en het juiste profiel op de banden. Voor mij is een model in de eerste plaats een Alfa, maar dan in het klein. Het model moet iets in mij losmaken, of het nou helemaal correct is of niet. Er zijn grenzen. Die in het geval van de Fabbri GTV6 ver overschreden zijn.