Nu was ik dus aan de beurt met La Grande Dame...
Een paar daagjes weg geweest... de Dame in Den Haag gedropped voor de APK... bij thuiskomst het heugelijke nieuws vernomen dat ze van een nieuw certificaatje voorzien was en dus aanvaarde ik de thuisreis vol goede moed en ik genoot van het toch erg mooie geluidje uit het parmantige brulpijpje...
Op de afslag van de snelweg begon ze fors naar links te trekken en de rechterbocht aan het einde van de afslag was al bijna niet meer te nemen... meteen aan de kant gegooid (wilde persee NIET op de afslag stil gaan staan in het donker) en ja wel... links voor hartstikke lek...
Kofferbak open... krik eruit... op zoek naar de kruissleutel... uh... kruissleutel... waar is de kruissleutel... uh... die ligt dus thuis door al het gesleutel van de laatste tijd... VLOEK! RAAS! TIER!
Zoooooo l#llig als je daar om half 2 's-nachts staat en de ANWB nodig hebt voor zoiets doms als "geen kruissleutel bij je hebben"...
Had echter weinig keus dus toch maar in het mobieltje geklommen en contact met de KNAC opgenomen die een Wegenwacht regelden. Die was best vlot ter plekke en zoals gewoonlijk erg vriendelijk. Had in no time het wiel gewisseld (EN mijn reserveband op druk gebracht... SCHAAAAAM!).
Nog een tijdje staan kletsen over de horror van moderne auto's en dat "men" tegenwoordig de ANWB al voor een kapot lampje laat aanrukken (!) om vervolgens onze wegen zich weer te laten scheiden.
In totaal een uurtje later thuis dan geplanned denk ik.
Mijn dank is groot aan de ANWB en die kruissleutel ligt intussen al weer in de kofferbak...
Patina: Roest, gezien door ogen van iemand met poetsfobie...