...want het is van plastic...
Het is toch al bijna 30 jaar geleden dat ik voor de eerste maal de NAMAC beurs bezocht. Niet in Houten, maar in Driebergen, in de aula van het Instituut voor de Autohandel (IVA). Met de trein naar station Driebergen-Zeist (rijbewijs nog lang niet in zicht) en dan 3 km sjokken. Ik was op het spoor gezet door de rubriek Autogekken op Zijwegen in Autovisie, geschreven door Rolf ten Kate, grondlegger van de NAMAC.
Bij binnenkomst wist ik niet wat ik zag... al die volwassen kerels, net zo gek als ikzelf? Ik verzamelde aanvankelijk nog 'alles'. Nou ja, mijn zakgeld was onvoldoende om 'alles' te kopen, maar een echte specialisatie had ik nog niet. Wel begon het merk Alfa Romeo mij als nieuwbakken zoon-van-een-Alfa-rijder (Alfasud, later Alfetta) steeds meer te boeien. Ik had bijvoorbeeld de Alfetta GT van Bburago in drie kleuren én twee raceversies. Gewoon in de winkel gekocht.
Op de Driebergse tafeltjes zag ik talloze modelletjes die ik nog nooit eerder had gezien. Toen vaak al jaren uit productie. De merkwaardige grijsgroene kleur en zwaailichtjes op een paar Alfa Romeootjes trokken mijn aandacht. 'Polizia' las ik, met in gedachten de klemtoon op de eerste 'i'. Nou ja, Italiaans leren kwam ook pas later aan de orde. Maar dat waren dus oudere Italiaanse politieauto's... stoer!
Kostat? Slik... 65 gulden. Onthutst zette ik het model terug. Die werd dus never nooit niet van mij. Het was trouwens een coupé die ik me vaag herinnerde van een foto, maar echt plaatsen kon ik het type niet. Wel de Giulia's (waarvan ik de naam wel correct wist uit te spreken). 50 gulden, nee hallo zeg, daarvoor koop ik bijna drie Bburago's. In totaal stonden er vijf of zes van deze exoten (in mijn ogen dan), enkele in metaal, andere in plastic. Ik vond het eigenlijk wel raar, dat plastic. Zijn dat nou serieuze modellen?
Het beeld van dat rijtje grijsgroene Alfaatjes op een smal plankje net in de doorloop tussen de twee zalen is altijd blijven hangen. Voor mij bijna het toppunt van 'wannahave's' (musthave's bestaan niet in mijn verzamelfilosofie). Blijven hangen? Mwah, eerder verregaand ondergestoft in een verre uithoek van mijn geheugen. Later ontdekte ik dat die coupé een 2600 Sprint betrof en een Politoys-model moet zijn geweest. Een stukje schrijven over de
Polistil/Politoys geschiedenis deed die sluimerende herinnering nog niet wakker worden.
Totdat er een exemplaar mij in volle glorie vanaf de eBay pagina's tegemoet lacht! Verrek zeg, dat ding van toen! Het startbedrag is laag. Ook al gaan bij deze verkoper (tuvinnu) die veel exclusieve 'obsoletes' aanbiedt de meeste modellen voor flinke bedragen van de hand, ik besluit hem toch maar eens te volgen. Ik heb al een 2600 Sprint Polizia van zowel DeAgostini als Bang, daarnaast ook nog als Penny. Genoeg. Het plaatje van vroeger blijft echter vrolijk in mijn hersenpan rondhuppelen...
In de laatste seconden plaats ik mijn bod. Een bescheiden bedrag, zoals ik al zei: 'musthaves' bestaan niet. Het ding trekt aan mij, maar ik wil niet ten koste van alles... hee poppelepee, ik ben de hoogste bieder
En zojuist arriveerde hier een verzorgd pakje uit Italië.
Kan ik mooi mee aansluiten op de 2600-storia in het jongste Klaverblaadje en op Gijs Jordans' extra aandacht daarvoor in zijn miniaturenrubriek.
De helderrode 2600 Sprint is het burgerzusje van de Politoys Polizia. Volgens Gijs gaat er niets open aan het plastic model. Zullen we van dat 'niets' maar 'nauwelijks iets' maken. Alleen een 1:43 muis kan er in en uit:
De daklijn loopt na de portieren veel te snel af. Het was natuurlijk wel speelgoed.
De ielige wietjes staan heel erg ver naar binnen. Zó het geboefte achtervolgen wordt waarschijnlijk een blamage.
De decals zijn niet perfect meer. In dit geval vind ik dat niet z'n ramp. Je mag best aan het model zien dat het al op leeftijd is (kwam op de markt in 1964!) en een mint exemplaar had waarschijnlijk een veelvoud gekost van wat ik nu betaalde.
'Diamanten' koplampjes, als kind vond ik dat al geweldig.
Weinig detail aan de onderzijde. Het is een achterwielaandrijver en dat is het wel zo'n beetje. Het nummer klopt niet. De politieversie is nummer 83, maar de bodemplaat is (natuurlijk) die van de rode en ivoorkleurige burgerversies.
Samen met de DeA en de Bang. De Politoys is met de ietwat rare schaal 1:41 een slagje groter.
Opnieuw een smakelijke krent in de miniaturenpap