Ter illustratie van de avonturen van Coco Chinetti... (we raken nu wat verder af van Alfa's en Zagato...)
Dit is Ferrari 250 P tijdens de 1963 24 Heures Du Mans...
Dezelfde auto IETS later in dezelfde race:
Een bijzonder karretje... want voorafgaand aan deze race deed ie al mee aan de 12 Hours of Sebring, de Targa Florio en de 1000KM van de Nurburgring.
Na de brand werd ie omgebouwd naar 275 P specs (o.a. een grotere motor) en deed in 1964 weer vrolijk mee aan de Targa Florio en Le Mans.
Na Le Mans 1964 verkocht de fabriek hem aan Luigi Chinetti Sr. die hem ombouwde naar 330 P specs (een NOG grotere motor).
De auto werd een paar keer ingezet tijdens races in Noord Amerika en in 1965 verkocht aan het Kleiner Racing Team die hem 1 x inzette tijdens de 12 uren van Sebring dat jaar.
Op miraculeuze wijze kwam de auto in 1968 weer in bezit van de Chinetti's en toen kon Coco zijn slag slaan...
Hij ging aan het tekenen samen met Michelotti... en het resultaat was dit:
Helaas geen foto van de real mccoy bij de hand dus maar even het "sales leaflet" uit het "archief" getrokken.
Over "mooi" kun je ook hier weer een behoorlijke discussie aangaan denk ik... net als de Cadillac Zagato...
In 1968 is de auto getoond op de New York Motor Show en verdween toen uit zicht...
In 1989 dook ie weer op en is in Italie terug gebouwd naar z'n originele specs.
In 1999 is ie "in restauratie" gegaan in Italie voor de Chinetti's en volgde er een enorme "legal battle" over de originaliteit en het eigendom die bijna 10 jaar duurde...
Vorige maand is de auto in oude glorie (1964 Le Mans versie incl. startnummer 22) gepresenteerd in Solara di Bomporto.
Soms... moet Coco gewoon met z'n vingers van auto's afblijven...
Ik kwam hier op omdat er geruchten gaan dat Coco de ontwerper is van de Cadillac en niet Zagato... Zagato zou slechts het ontwerp uitgevoerd hebben... misschien wel min of meer dezelfde werkwijze als bij Michellotti met deze Ferrari?
Patina: Roest, gezien door ogen van iemand met poetsfobie...