Hoewel die keuring nog maar een formaliteit is (waar zijn de tijden gebleven dat je je met knikkende knietjes meldde bij de slagers van de RDW die je vers verworven Bella-van-gevorderde-leeftijd bruut op de rek- en strekbank smeten alsvorens haar wegvaardig te verklaren...) moet ie daarna wel meteen voor de APK keuring en aangezien er toch nog wel een paar dingetjes aan gedaan moeten worden zou dat betekenen dat de eerste daad na het verwerven van het Deel I, II en overschrijvingsbewijs de gang naar het postkantoor zou zijn om hem te schorsen...
Zo lang dat kenteken er niet op zit, kunnen we hem op het gemakkie helemaal klaarstomen voor de APK dus een stukje uitlaat vervangen, de koppelingscylinders, het stuurhuis (lekt behoorlijk...), een andere rechterkoplamp en zo zullen we nog wel wat dingetjes tegenkomen...
We zijn er best wel blij mee... slaan ook niet aan het tjoenificeren... hij blijft gewoon op standaard hoogte... wel andere wielen maar dan van het soort dat door AR op de transaxles geleverd is... (we zouden niet willen dat ie op een race Cobra gaat lijken...
). Gewoon een mooie standaard TS die over 20 jaar kan meedoen aan The Preservation Class op Pebble Beach.... 
CC had nog een tijdsoriginele Alpine radio met cassettespeler liggen... een TDM-7547R (hoe VERZIN je het?)... komt zelfs uit een van haar vorige 75's dus die gaat wel een plekje vinden in Earl... zeker icm de Zaterdag al "gescoorde" hoedenplank met originele speakerkapjes (met daar onder vrij forse speakers)....
Het moet me nog wel van het hart dat ik zwaar teleurgesteld ben door de remmen... De eerste keer dat ik in de 90 V6 van Ome Taas mocht sturen staat me nog vers in het geheugen hoewel dat ondertussen wel bijna 10 jaar geleden is... we waren een dagje naar de Nordschleife geweest en voor de terugweg droeg Ome Taas het stuur over aan Zaagmans... lekker de gang erin op de binnendoorweggetjes waar de Eifel zo rijk aan is... en met het groeien van het vertrouwen in de wegligging van de voor mij toen compleet nieuwe transaxle, nam ook de snelheid toe... totdat er ECHT hard geremd moest worden voor een haarspelbochtje... voor mijn gevoel deden de remmen niets... maar dan ook werkelijk helemaal niets.... Ik heb hem toen ook rechtuit een onverhard vluchtweggetje op gestuurd omdat ik domweg NIET het gevoel had dat ik genoeg snelheid kon kwijtraken voor die bocht...
Zaagmans reed destijd zakelijk een Audi 80 (de A4 was nog net niet uit...) met werkelijk fantastische remmen en prive in de Berlina 1750... ook al niet voorzien van kinderachtige remmetjes ondanks dat ze compleet standaard waren... ik was er iig aan gewend dat dat als je op het pedaal trapte... de auto ook daadwerkelijk vertraagde... en NIET dat je zo'n beetje je rechterbeen uit de kom moest trappen om vaag iets van vertraging waar te nemen.... Helaas heeft Earl hetzelfde remgedrag als destijds de 90... Ik kan er nog niet echt aan wennen en begrijp ook (nog?) niet echt waar het hem nou in zit... De vluchtige gesprekken met de diverse heren transaxle-guru's hebben me iig al wel duidelijk gemaakt dat er niet heel veel verbetering te verwachten valt....
Wel is het een grappige ervaring om na ongeveer 100 KM in EARL vervolgens in de 1974 Spider Alleggerita van CC te stappen en bij de minste of geringste aanraking van het rempedaal het gevoel te hebben dat je met je snuitje door de voorruit dreigt te vliegen....
@ Maarten: zou je toch moeten aanspreken zo'n pre-2e Serie...
