Leegheid, verveling, weekenden rondhangen in winkelcentra en troosteloze meubelboulevards, gesprekken aanknopen met totaal onbekenden: wat moet een mens doen als het raceseizoen is afgelopen? Dat was hem dan: de laatste race van het seizoen.
Het nachtje was kort: vroeg naar bed en dan van half 11 tot na 2en schaapjes liggen tellen en uit pure frustratie die schaapjes slachten en laten verworden tot broodjes shoarma met heel veel knoflooksaus. Om 8 uur stond ik alweer op het circuit koukleumend in de rij om in te schrijven voor de race.
De vrije training was koud en glad. Sommige snelle bochten lagen nog in de schaduw van de duinen, dus de asfalttemperatuur zal daar niet ver boven het vriespunt hebben gelegen. Ik had weinig grip en durfde niet echt door te trappen, Dat bleek niet onverstandig: teammaatje Maarten verloor in de uitloopronde de controle over zijn Giulia en parkeerde hem tegen de vangrail, terwijl hij wel duidelijk vaart had geminderd. Einde oefening voor hem en dat terwijl hij dit seizoen al zo geplaagd is door tegenslag
Tijdens de kwalificatie was de baan al opgewarmd, maar ik bleef problemen met de grip houden. Er lag best wel wat vuil op de baan en blijkbaar had ik een probleem met de bandenspanning. Een paar keer kreeg de achterkant een zwiep en kon ik de auto nog maar net onder controle houden.
Teammaatje Rogier parkeerde zijn auto in het Scheivlak en dat betekende dat we daar een paar ronden van het gas moesten. Toen zijn auto was weggesleept kon ik weer gaan pushen. Althans, dat dacht ik: in het Scheivlak verloor de achterkant van de auto grip en brak de achterkant uit. Even leek het dat ik nummer drie zou zijn wiens sessie in die bocht zou eindigen. Maar gelukkig kon ik de auto onder controle krijgen en bleef mij de grindbak en vangrail bespaard. Ik heb daarna wel een half rondje met het hart kloppend in de keel op toeristische snelheid rondgereden
Al met al bleek ik een 2:16.1 te hebben gereden. Zou ik daar vorige races content mee zijn geweest, nu had ik toch wel gehoopt sneller te zijn, zeker als je naar de rondetijden van anderen keek: de meesten hadden hun pr verbeterd. Maar de 'losse' achterkant zorgde er toch wel voor dat ik in sommige bochten grip en snelheid verloor.
Wat doe je dan voor de eerste race? Ga je de bandenspanning aanpassen, ga je hem dan verhogen of verlagen? We zagen wel dat er na de sessie een groot verschil in bandenspanning op de vier wielen zat, terwijl dat gelijk zou moeten zijn. Daarnaast ontdekte ik dat linksvoor de band op de rand zo versleten was, dat canvas zichtbaar was. We besloten die te vervangen maar de bandenspanning niet aan te passen in de hoop dat de hogere baantemperatuur ervoor zou zorgen dat de bandenspanning omhoog zou gaan. Jammer genoeg was dat geen goede beslissing.
De start van de 1e race ging super: ik pakte gelijk 2 posities en we doken met zijn allen 3 dik de Tarzan in. In tegenstelling tot andere keren startten we jammer genoeg niet apart van de Volvootjes en die bangerracers houden er wat andere pricipes op na over hoe je met het materiaal van anderen omgaat. Gelijk zaten er in de eerste bocht vier Volvootjes tussen onze groep en 2 bochten later ging het mis: 1 van de dames uit onze klasse werd gesandwiched tussen 2 Volvo's en dat betekende einde oefening voor haar en één van de Volvo's. Een totaal onnodige aktie, waar ik gelukkig net buiten kon blijven.
Inmiddels was ik aangehaakt achter de Giulia van Barend (de eigenaar van de garage) en Joke's 155, waar ik het de laatste races iedere keer mee aan de stok had, reed direct achter mij. Ik kon Barend aardig volgen, en zeker bij het remmen kon ik op hem terugwinnen wat ik bij het accelereren verloor (zijn auto is lichter en heeft iets meer vermogen). Maar goed, die 155 zat ook nog achter mij en is bij het accelereren ook veel sneller dan ik. Een paar ronden kon ik voor Joke, maar op een gegeven moment zat ze toch naast mij op het stuk waar ik veel langzamer ben. Op het snelle stuk liet ik de auto naar de rand van de baan lopen en gebeurde er waar ik op gehoopt had: Joke liet de auto niet staan en ging van het gas af. Ik had gelijk een gat van 10 meter, kon toen bij haar weglopen en zat vrij snel weer achter Barend.
Echter, een ronde later kwam zij mij puur op vermogen voorbij op start-finish en zij dook voor mij de Tarzanbocht in. Jammer, maar niks aan te doen. Althans, dat dacht dit beginnertje: ik kreeg vervolgens een lesje van Barend over hoe je een snellere auto ronde na ronde kan blokken. Door iedere keer op het rechte stuk rechts te gaan zitten, kon hij voorkomen dat zij binnendoor zou steken in de Tarzanbocht en buitenom zou haar nooit lukken. Ik zat natuurlijk als 3e van het treintje op de eerste rij om dit te aanschouwen. Aan het eind van de race begon ik achter weer grip te verliezen en een paar keer kwam ik driftend de bocht door (Hugenholtz, woeheeej!). Ik wilde niet het risico te nemen er ergens af te vliegen en ging van het gas af. Dat kon ook makkelijk, want het gat met mijn achterliggers was groot genoeg. Uiteindelijk ben ik als 18e gestart en als 14e gefinished.
De start van de tweede race was een kopie van de eerste race: ik had weer een goede start en pakte twee posities. Ik haakte achter Barend aan en Joke zat achter mij. Maar een paar bochten later kwam zij weer voorbij: ik kwam te langzaam een bocht uit en zij kon mij zo voorbij steken. We hadden met zijn 3en weer een treintje, en ronde na ronde bleef Barend haar blokken. Een paar keer heb ik een poging gedaan om haar voorbij te steken, maar doordat zij op het rechte stuk een gaatje naar mij trokken kwam ik dan iedere keer net een metertje of twee tekort om er echt voorbij te komen.
En toen ging het opeens mis: in een enkele ronde vlogen er drie auto van de baan: twee in de grindbak en Nick met een afgebroken wiel midden op de baan. Dat was dus mijn eerst code 60
. Barend en Joke zaten te suffen toen er groen gezwaaid werd en ik stak Joke in de ugenholtz voorbij. Barend had ik ook bijna, maar op vermogen bleef hij mij voor. En toen zag ik Joke ook weer voorbij komen. Er zit nu een deuk in de bodemplaat omdat ik het pasgedaal probeerde er doorheen te drukken
Vervolgens was het weer het zelfde liedje: Barend blokkeerde ronde na ronde Joke en ik deed af en toe een poging om hen voorbij te steken. Uiteindelijk eindigde ik achter hen als 13e van de 18. De gescheiden start was inderdaad veel beter: we hebben de Volvootjes niet meer gezien tijdens de race. Vanwege de gripproblemen in de eerste race hebben we de bandenspanning omhoog gebracht en dat bleek prima te werken. Al met al een leuke afsluiter van de racedag en ook van het seizoen!
Dat seizoen was er natuurlijk eentje van pieken en dalen. Gelukkig zat het dal in het begin van het seizoen en de piek aan het einde. In het begin had ik de problemen met het stotteren van de auto. Als je dan na 3 racedagen nog geen sessie hebt uitgereden, zakt de moed je wel in de schoenen. Ik ben heel blij dat tijdens de race op Assen de monteurs van de 105 Workshop zijn blijven doorsleutelen en uiteindelijk het probleem gevonden hebben. Sindsdien heb ik, op een uitvalbeurtje door een lekkende slang na, geen problemen meer gehad waardoor uitgevallen ben. Ik heb, verdeeld over meerdere dagen, negen races uitgereden, waaronder een éénuurs race. In het begin van het seizoen reed ik op Zandvoort rondjes van 2:30, nu zit ik op 2:15.
Voor volgend jaar heb ik weer grote plannen, mede door wat we te horen hebben gekregen over wat er dat seizoen te gebeuren staat, we gaan racen op Spa-Francorchamps en Zolder! Ik wil een Race en Tacticscursus gaan volgen om de fijne kneepjes onder de knie te krijgen en natuurlijk gaan we werken aan de auto: lichter maken (verwarming en stuurbekrachtiging er uit
, lager zetten en de versnellingsbak opknappen. Uiteindelijk wil ik volgend seizoen tijden van 2:12 gaan rijden. En o ja, ik moet ook nog een klein (kuch) vervoersprobleemoje oplossen.
