Voorruit van de 155 gepolijst, achterruit gelijk meegenomen.
Sluiting van een stadslicht verholpen aan de voorkant.
Binnenkant schoon gemaakt, gestofzogen etc.
Ik moet toch eens een keer iets serieus met m'n leven gaan doen... Cool
Je hebt gelijk... zou een vruchteloze poging worden... Ik denk dat ik toch het beste tot mijn recht kom als ik gewoon maar wat aanklooi...Ik moet toch eens een keer iets serieus met m'n leven gaan doen...
Oh foei! Een kenner!Is dat een mercedes dash?!?!
Nou, niet echt. Maar ik was benieuwd waar je in reed en klikkend op de foto voor een vergroting kreeg ik de naam van de JPG te zien...Oh foei! Een kenner!Is dat een mercedes dash?!?!
Ordnung muss sein, Herr Moibelmanns!
Doet me denken aan een huisje dat nog altijd in bezit is van enkele iemanden die verre familie van mij zijn (kleinkinderen, of misschien intussen achterkleinkinderen, van m'n moeder's oudoom of iets in die koers, kun je dat nog wel familie noemen)? Oma is in 1984 op 103-jarige leeftijd overleden toen het al een bouwval was (het huis bedoel ik daarmee), sindsdien staat het leeg en ze kunnen het niet eens worden met elkaar en met Monumentenzorg wat er met het geval moet gebeuren. Intussen is het een wonder dat het nog steeds staat. De titel boven dit fotoalbum vat het goed samen: "Wat het in elkaar houdt zijn de houtwormen die elkaar een hand geven".Monumentenzorg te woord gestaan en begrepen dat het juist opvolgen van de regels belangrijker is dan het uitvoeren van restauratiewerkzaamheden aan een hier en daar aardig verknutselde oude zooi die op instorten staat.
Nu is het bij ons met name zo dat ik vergunning moet aanvragen voor zaken die duidelijk missen en voor andere dingen die duidelijk 1970 zijn en constructief potentieel gevaarlijk voor het pand. Als ik het laat zitten is het voor het pand ontwrichtend en dat is weer in strijd met de monumentenstatus (zelfs wetboek van strafrecht). Over sloop en nieuw(her)bouw gaat het bij ons gelukkig niet.....Doet me denken aan een huisje dat nog altijd in bezit is van enkele iemanden die verre familie van mij zijn (kleinkinderen, of misschien intussen achterkleinkinderen, van m'n moeder's oudoom of iets in die koers, kun je dat nog wel familie noemen)? Oma is in 1984 op 103-jarige leeftijd overleden toen het al een bouwval was (het huis bedoel ik daarmee), sindsdien staat het leeg en ze kunnen het niet eens worden met elkaar en met Monumentenzorg wat er met het geval moet gebeuren. Intussen is het een wonder dat het nog steeds staat. De titel boven dit fotoalbum vat het goed samen: "Wat het in elkaar houdt zijn de houtwormen die elkaar een hand geven".Monumentenzorg te woord gestaan en begrepen dat het juist opvolgen van de regels belangrijker is dan het uitvoeren van restauratiewerkzaamheden aan een hier en daar aardig verknutselde oude zooi die op instorten staat.
En dan ziet het er in het echt nog erger uit dan op de foto's...