Het GROTE haarbal-topic

[brianpolly]

2x busso

[jeralfa]

Onze nieuwe aanwinst, een 7 weken oude Amerikaanse Stafford, genaamd Ziva:

Nu Ziva 3 jaar is, vonden we tijd dat ze een maatje erbij kreeg. Hier onze nieuwste aanwinst, een Markiesje genaamd Pim, op de foto 9 weken oud:
(en ja de 'traditie' moet je in ere houden, dus ook Pim op de kofferklep van 1 van onze alfa's)

[alfadragon]

Dierendag. Lekker ravotten in het purmerbos.

Het resultaat.

[@PM]

Dat er eentje na zo'n dag helemaal zwart is kan ik dan begrijpen, maar hoe komt de ander aan een zwarte kop terwijl hij de rest wel grotendeels wit heeft weten te houden?




Of is dat toch z'n normale tekening?

[alfadragon]

Die zwarte is gewoon zwart.

Die andere heeft idd die tekening. Alleen daar kan je wel goed zien hoe vies die ander eigenlijk is.

[@PM]

Oh toch wel

[kees artc6]

Niet verstandig dus om als hond achter de uitlaat van een klassieke alfa te gaan staan dus

[wims]

Paar weken geleden is poes Archi heengegaan, oud, moe en der dagen zat. Paar dagen later een rode je-weet-wel-katertje uit het asiel geplukt. Vondeling uit Tilburg. Hoe zou cocker Scooby deze nieuweling opnemen? Nah...best goed:


groetz, wims

[frankalfa]

Ondenkbare situatie hier...

Grtz,fRank

[alfadragon]

Mooi.

Ook bij ons redelijk ondenkbaar.

[Matteomeubel]

@wims,

Wat leuk en mooi om te zien!

[Dinky Boy]

Sanne is niet meer...

Afgelopen vrijdag heb ik de dierenarts laten komen om haar in te laten slapen. Het punt was gekomen dat de lasten van het ouder worden niet meer voldoende werden gecompenseerd door de lusten. Ze was al een tijdje behoorlijk krakkemikkig, maar tot op het laatste moment ook nog steeds alert en nieuwsgierig. De onrust die ik vrijdagochtend zag zei me echter genoeg; doorgaan zou er toe leiden dat ze zich ellendig ging voelen.



Het is op de mooiste manier gegaan die ik me maar wensen kon. Ze was net weer wat rustiger geworden en lag achter in de tuin, op de container, te genieten van de zon. Daar is ze waardig en heel rustig ingeslapen, haar koppie rustte in mijn hand.

De foto is van augustus. Tot haar 19e 'verjaardag' (begin mei) is het een hele fitte en gezonde kat geweest. Daarna is het ouder worden een stuk sneller gaan verlopen. Ze werd broodmager, hoewel ze heel goed at. Het springen ging steeds moeilijker hoewel ze altijd wel een weg wist te vinden om toch te komen waar ze wilde zijn.

Het onvermijdelijke zit er aan te komen. Een moeilijke beslissing? Nee, voor Sanne was het beter. Wel een moeilijk moment. Natuurlijk zijn er emoties maar het gevoel van opluchting overheerst; geen lijdensweg, het was precies het goede tijdstip. Ik kan terugkijken op 19 jaar ontzettend veel plezier met een kat die vrijwel nooit iets mankeerde en een bijzonder opgewekt karakter had.

[Matteomeubel]

@Dinky,

Goh hé, was naar. Wat een mooi liefdevol stukje heb je geschreven.

Sterkte!

[alfadragon]

Altijd vervelend.

Sterkte..

[kees artc6]

Gecondoleerd Hans......