Magistraal. In één woord. Geweldige links/rechts combi's, een schitterende knijperd aan het eind van het rechte stuk van start/finish, zéér uitdagende "drie-delige" knik naar links, en één van de mooiste chicanes die ik ooit onder de banden heb gehad. Ik vind het een waanzinnige, überg**le baan !! Was er nog nooit geweest, diverse jij-buis filmpjes beloofden veel, héél veel goeds, en in de praktijk bleek het nog weer eens beter ook.
Voor degenen die O'leben niet kennen: zie het als een bezoek aan de kleermaker voor een maatkostuum. Engelse precisie. Je wordt professioneel onthaald (SUPER- paddocks, ruimte te over, perfecte sanitaire voorzieningen en óók nog een koffie/broodjeskiosk die s'ochtends om 07.00 (al) open is. Kom daar nog maar eens om ! ) Vervolgens hetgene waar je voor komt, namelijk "de baan passen". Het meetgereedschap wordt uitgerold, de maten worden gemeten (vrije training), even uitproberen (tijdtraining), vervolgens terugkomen (race 2, helaas niet race 1, later meer) en je (ik ?!) ervaart een maatkostuum. "You look, if you pardon my French, bloody marvellous Sir !" zegt de kleermaker. "Oschersleben" trek je aan. En de baan blijkt te zitten als gegoten. "Taylor-made" , so to speak. Niet alleen ik ervaarde dat zo, de Cassa di Pere idem dito. Pér-fecte baan voor RWD: de neus van de Juul is al zo lekker direct en gehoorzaam, en met het gas kun je de auto plaatsen waar je maar wilt/waar het moet in de krappere bochten. Vergéééét FWD mannen, echt, lift-off oversteer is een lapmiddel, een echte racert heeft Trazione Posteriore !!
Okee, heenreis. Traditionele stress op de zaak, defecte verlichting van de trailer, getver.... 2 uur over het geplande vertrek, opgereden met de familie Slop. Met Jasper als gezellige co-piloot (we hebben elkaar lekker toegeschreeuwd in de rumoerige cabine van de Iveco) was het communiceren met de buitenwereld een eitje. Het heeft ons van een "vastloper" behoed zo kort voor de baan: de "TomTom" route bleek opgebroken/onbegaanbaar en heeft Marcel en Eric het leven flink zuur gemaakt. Onderweg wat fast-food naar binnen gemept en na een uurtje of 8 aangekomen. Zonder mijn geliefde Nespresso... Kak... Was liever al m'n gereedschap en spullen vergeten. Marcel en zijn camper boden uitkomst ende verlichting van de behoefte aan cafeïne: Marcels goed geoutilleerde campmobiel bevat een koffieapparaat die prima pleur geeft, zij het met gebruiksaanwijzing. Die Eric ook kent, dus dat hielp. Biertje gehapt en pitten.
Vrije training ! Combi van baantje verkennen en de hagelnieuwe remmerij inremmen. Ik was na 2 ronden al madly in love met die asfaltslinger. Tijdtraining !! Gas er vol opgezet. Werd gehinderd door een dikke Z4 Bimmert, na een paar ronden uitgeremd. Voelde "errug lekker"..
Aardige tijd neergezet, dat bood punten-perspectief... Not, dus. Toen het tijd was voor opstellen voor race 1 bleek drukken op de startknop géén reactie te geven. Aangeduwd. En naar de startopstelling, tegen beter weten in ?! Ja hoor... Toen het tijd was de baan op te draaien geen prik meer voor de benzinepomp en een DNS'je. Daar ga je dan.... Juul terug geduwd, en dan krijgt "SuperLeggera" toch weer een andere dimensie. Spanningsregelaar en/of dynamo overleden. Harold bood zijn accu/dynamo aan, die op details verschilden, maar niet onmogelijk. Top gebaar man !! Wat zuur en ongelofelijk jammer dat je distributieketting sneuvelde in de training. En wat sprortief van de DNRT dat je de volgende keer een "vrijkaartje" hebt/krijgt ! Naarstig overleg op de paddock tussen de aanwezige techneuten (Robert, Michel, JW, Eric, wie vergeet ik ??) en wat Duits gekoeterwaals met diverse Alfa onderdelen boeren door yours truly de conclusie moeten trekken dat Harold klaar was. Harold leende vervolgens ok nog wat aandrijflijn-delen uit aan Robert, die lekker sleutelde terwijl wij lekker BBQ'den. We hadden nog even het plan om Harold , bij wijze van dankjewel, wat foto's te appen van Michel's vorige witte 75 "in opbouw", zonder deuren/plaatwerk e.d. met de text "Harold, we hadden nóg wat nodig !", maar er was teveel zichtbaar op de foto's op Michels telefoon wat verraade dat de fotoshoot niet op O'leben was. Jammer !
Robert krijgt de doorzettersprijs, net als Michel en JW. Ik heb het al vaker gezegd: in het SI ben je nooit "alleen". En Eric bleek een gereviseerde dynamo te hebben, precies gelijk aan de mijne ! Die mocht ik er op knutselen, en ik bleek nog een acculader bij me te hebben ook. Tof, Eric !!
Okee ! Race twee !! Achteraan beginnen. Voor de verandering een wereldstart, snel met Robert de polesitter van race 1 voorbij geknord en een paar ronden lekker kunnen duelleren. Robert gaat hard met die Smurf, en dan ook nog eens op semislicks... Op een gegeven moment me voor die Smurf kunnen wurmen (dat was nog een hele tour..)en als eerste over de meet. Lekker.
Race 3 !! Redelijk weg. Beetje positie zoeken/vinden en het gas erop. Heb bijna de hele race een andere dikke Bimmert als een horzel achtervolgd, moest soms een gaatje laten vallen door dat surplus aan Bimmer-PK's en wat knullig stuurwerk mijnerzijds, maar kon elk gat aan het eind van het rechte stuk, vóór die haakse naar links steeds prachtig dichtremmen. Die 12 uur (!!!) kl*ten met de remmerij is niet voor niets geweest ! En in de laatste ronde er voorbij gepiept.. Alwéér een dikke Bimmert aan de zegekar gebonden... Alwéér lekker.
Over lekker gesproken: niet alleen de BBQ was lekker, ook Marcel's koffie ! En de familie Slop hebben zich laten zien als gezellige en geweldige gastmensen. Na de eerste racedag dus een goeie BBQ vergezeld van het nodige gezwets (met zo nu & dan ook nog wat diepgang, kun je nagaan !!!), zaterdagavond dunnetjes overgedaan, en zondag nog bij Lars op de 24-uurs-koffie geweest (kom d'r maar in Lars !!!!).
Dus ! Samenvatte:
TOP weer.
TOP sfeer.
TOP baan.
TOP entourage.
TOP gezelschap.
Boeren, Burgers, Buitenlui: dit was een evenement om in te lijsten. Uitdagend, (zéér) gezellig, enthousiasmerend, provocerend, (ik weet zéker dat de Juul meer kan dan ik....) en zó intens smakend naar "meer"....
Oschersleben: Ik ben door mijn hoeven. Verkocht. Smoor- en smoorverliefd op dat asfaltlint op een luttele (echt waar !!!) 480 kilometer afstand. Als daar een "1" voor zou staan, ging ik ook. Oh ja....
PS Robert nog bedankt voor het geknutsel aan de bedrading van camper/aanhanger !! En hoe sympathiek dat je je eerst had gedouched en schone kleren aan trok !!