De tussenliggende Alfa's waren stuk voor stuk prima auto's, maar misten het 'gevoel':
155 2.0TS 16V Sport: snel, wendbaar... maar toch teveel fiat en geen emotie. Kwetsbare motor, motorschade was het einde...
156 2.4jtd SW: Bere-soepele 5-pitter diesel, veel km's mee gemaakt. Maar teveel een allemansvriend, er waren er teveel op de weg...
166 2.4jtd 20V TI: Super auto, alleen de 5-pitter miste de pit onderin die ik bij de 156 gewend was. FL, dus met mooie neus en met rode tellers
166 3.0V6 Super: Wauw wat een heerlijke motor! Oude neus... en teveel deukjes... Nieuwe eigenaar heeft hem helemaal opgelapt!
M'n 166 blijft toch ergens een echte Alfa, met het laatste echte Alfa hart. De Giulia is me veel te duur, en biedt alleen 4-cilinders voor de gewone man... voorlopig geen alternatief.
Maar om op m'n 75 terug te komen: ik moet nu verder met achteras, bak, remmen, koppeling om hem op de wielen te krijgen... dat vereiste net wat teveel financiële middelen dit jaar, daarvoor had ik even wat andere prioriteiten. Maar het mooie is: hij kost geen geld als ik er niks aan doe, en (heel bijzonder) hij roest momenteel ook niet
