Na amper 1000 km. begon het al, maar nu met nog geen 8000 km. op de teller is het één groot rommeltje dat het symfonische motorgeluid danig overstemt. De wagen steunt en kraakt zowat overal lichtjes (daar zou ik nog mee kunnen leven) maar dat de passagiersstoel klettert wanneer onbemand, het handschoenenkastje dreigt uit elkaar te vallen en - vooral - de deuren op zowat elke oneffenheid van zich laten horen in een werkelijke luide, lelijke steun/kraak doet voor mij echt veel afbreuk aan de hele Alfa-belevenis. Mijn garagist 'zal er wel n's naar kijken' maar veel hoop heb ik daar niet op (als ie nieuw al uit elkaar dreigt te vallen ... ?). Ik begrijp gewoonweg niet dat die dekselse Italianen die hatelijke rammels er gewoon niet uitkrijgen. Voor de rest is dit - alweer (mijn nieuw aangekochte 146 had er 190.000 km quasi rammelvrije kilometers opzitten toen ik hem verving door deze nagelnieuwe 147 met 120 pk) - een motorisch uitstekende, erg mooie wagen zonder écht noemenswaardige problemen, maar dat zijn tegenwoordige zowat alle wagens (al zou ik heel graag een 100% ! tevreden Alfist zijn en blijven ... ). Omdat 'het probleem' mij constant stoort en ècht wel hardnekkig is ben ik toch wel een beetje ontgoocheld in mijn aankoop (voor een wannabe premium-merk kan dit ècht niet) en heb (na nauwelijks 6 maanden) het onplezierige gevoel met een snel verslijtende rammelkar op stap te zijn ... Misschien volgend keer maar wat minder mooi en (iets duurder) aankopen met iets minder passie; de basis voor een langdurigere en stabielere relatie? Of brengen een mantel der liefde en oordoppen (maar dan kan ik dat schitterende motorgeluid niet meer horen) soelaas?
