Het virus dat in onze hele familie naar boven kwam ontaaarde in talloze aankopen van elk model Alfa alleen nooit sudjes of Sprints want dat was zogenaamd geen echte Alfa vanwege de boxermotor totdat mijn vader een Supertje ruilden Sprintje, wat een goede ruil was dat. Daarna is iedereen de mond gesnoerd en werd de Sud erkent. Na talloze sudjes en sprintjes die op het conto van mijn vader kwamen te staan kocht ik mijn eerste Sud in 1998. Zwart, 1.5 QV met leer op ronals en ik was verliefd. Helaas gaf het motortje het na 2 maanden op , maar was net bezig met het reviseren van een 1.5 105pk motortje die we nog hadden liggen dus ik dacht omruilen en klaar. Alleen toen hoorde ik van een Sprint uit '89 die te koop stond. Het betrof het allerlaatste type met de 118 pk sterke 1.7 motor met hydrolische klepstoters en 40er webers, met 60.000 km op de teller. Die kon ik niet laten staan. Ook de Sprint zelf was echt kogelhard maar had helaas geen plaats voor een tweede dus na de gereviseerde 1.5 daarin te hebben gehangen heb ik die met pijn in het hart weer weg moeten doen. De 1.7 in m'n Sud gehangen met de 1.5 bak er nog op dus ja, was bij het stoplicht de koning te rijk
. In de zomer van '99 begon ik me toch wel een beetje zorgen te maken om de carresorie. Ik begon met het demonteren van het linker voorspatboord en nam de proef op de som met een schroevendraaier en prikte zo m'n binnenscherm door. Wat ik daar allemaal uithaalde, verschrikkelijk. Hoe kunnen er mensen op deze aardkloot zijn die het verstand hebben om hun Sud te boetseren met papiermaché? Daarna maar doorgegaan en en besloten om hem maar helemaal aan te pakken. Stukken uit de bodem, het voorfront etc. Ik hoef jullie niet te vertellen hoe pijnlijk het is om allemaal tegen te komen. Gelukkig werkte ik voor een restauratiebedrijf voor klassieke auto's dus ervaring genoeg. Alleen werd het een project waar ik dan weer wat aan deed en dan stond ie weer een halfjaar onder het zeil en veel werk was het. Dorpels zelf moeten maken, nieuwe stukken in achterscherm moeten lassen en papiermaché moeten vervangen voor hard staal. Al met al een omvangrijke klus. Menigeen verklaarde me voor gek, maar het werd voor mij ook meer een prestigekwestie om deze Sud niet dood te laten gaan.
In 2003 is m'n Sud, na lang tobben over de kleur, origineel zwart of niet, dan eindelijk gespoten. Bumpers en skirts ook gespoten in een speciale bumpercoating in diep donkergrijs, erg mooi. Verder alles origineel vind ik het mooist.
Hier dan een paar foto's hoe die er nu bijstaat in een loods onder een deken aangezien ik met het "hart" bezig ben in terms of revisie en tuning, en tussendoor nog een Lancia a112 Abarth gerestaureerd heb.
Ik ben nu met de motor bezig. Onderblok is klaar en compleet gereviseerd. Alle lagers vervangen + zuigerveren etc. Ben nu met de koppen bezig. Kanalen aan het flowen, kleppen verandert en heb onlangs m'n nieuwe C&B nokkenassen uit Italie ontvangen. Dit alles doe ik bij Duel motorsport in Heerhugowaard waar alle kennis en gereedschap in huis is.
Rest mij alleen nog 2 foto's te laten zien van de Abarth, gewoon voor de leuk en nog de vraag of iemand me kan helpen aan een voor- en achterbrug voor de Sud, wel in zeer goede staat verkerend uiteraard.
Groet Robert
PS. Weet niet wie er allemaal ervaring heeft met Tinypic maar kan niet alle foto's uploaden, ook niet van die Abarth dus die houden jullie nog tegoed.
