Nu dan eindelijk de 166 verkocht is en ik weer Alfetta rijd zit er weer een glimlach die van oor tot oor reikt op mijn gezicht. Ook al rijdt de Alfetta niet helemaal 100% vind ik dat niet erg, dan kan ik immers sleutelen. Leuk.
Leuk? Ja, sleutelen aan een oude alfa is altijd leuk, je weet wat je doet en waarom. En heb je eens iets vervangen dat niet de oorzaak of per se noodzakelijk was, dan maakt dat nog niet uit want misschien moest het later toch en kostte je vergissing je geen 200 euro, bovendien kom je weer eens te babbelen met "opa" Violier.
Met "je weet wat je doet", bedoel ik dat de techniek nog te begrijpen is en de beproefde diagnosemiddelen werken (compressie, timing, speling, etc.) en het voor de gevorderde leek mogelijk is zelf zijn auto te onderhouden.
Hoe anders is het nu, zelfs de garagist uitgerust met alle elektronische middelen moet gissen naar de oorzaak van een storing. En meestal wordt maar lukraak iets vervangen "in de hoop dat". Op kosten van de eigenaar natuurlijk.
Maar hoe leuk een Alfetta ook is, als je eenmaal een dikke auto gewend bent... een leuke Sei voor weinig is ook niet te versmaden, iemand linkjes?
Chris