Dat verklaart een boel.
Ik had bij de(oude type) Monster het gevoel dat ik op de WC zat.
De Tuono was erg prettig! (Ben 1.92)
Bovendien is de Tuono erg krachtig, wat ik fantastisch vind.
Altijd trekkracht met zon ding, alleen dat is nu ook net het probleem!
Een klassieker als een Laverda 750 SF is minder bruut, maarja remt ook minder.
Toch blijft dat ook een optie....
Ik ben zelf ook 1,92 Erwin.
De zit op de M1100 is voor mij prima. Heb er dit seizoen diverse ritten van meer dan 400 km per dag mee gemaakt, zonder problemen (heb meer dan 9000 km gereden dit seizoen).
De zit op de Tuono vond ik iets beter (eerlijk is eerlijk), maar ik vind de M1100 lekkerder sturen.
Daarnaast vind ik luchtkoeling leuk en die rammelende koppeling heb ik ook altijd gewild, haha!
En over remmen gesproken... dat doet zo'n M1100 ook prima.
Ga er maar gewoon eens 1 proberen...
Kan ik als ervaren Aprilia rijder dan nog een stukje verstandigheid toevoegen
Ducati, hoe mooi, passioneel, etc. etc... ook, blijft toch wel een stukje onderhoudsgevoeliger dan andere merken.
Een Aprilia Tuono daarentegen (fase1 is technisch 100% gelijk aan mijn Falco) behoeft (uitzonderingen daargelaten) eigenlijk niets meer dan zo nu en dan een oliewissel en het bijhouden van de slijtdelen.
In alle eerlijkheid: wij Alfarijders (ik in ieder geval
) liggen al wat vaker onder de auto om onze italiaanse schonen op de weg te houden, dus voor mij speelde de degelijkheid en onverwoestbaarheid van Aprilia zeer zeker een rol. Wel de lusten (design en karakter), maar niet de zorgen zeg maar.
De Falco heb ik gekocht met 33000 op de teller en inmiddels is na 3 seizoenen de 56000 gepasseerd, zonder rare dingen (knock-on-wood). De power van de Aprilia twin verveelt nooit, en de afwerking en kwaliteit staat op zeer hoog niveau.
