Je kunt het eens navragen bij de mensen die vaak hoog in de punten eindigen: die maken meestal weinig gebruik van internet en telefoon, omdat ze hebben geleerd dat de puzzelvragen vaak een antwoord vergen dat echt alleen langs de weg te vinden is (als er bijvoorbeeld op de schrijfwijze wordt gelet). Wat wel erg handig is gebleken in de afgelopen jaren is het meenemen van een Alfabijbel en het laatste Klaverblaadje, beiden bevatten informatie die je lang niet altijd op internet kan terugvinden maar wel handig zijn voor de puzzelrit. En die informatie vind je ook niet via internet (ervaring...)
Sterker nog: als ervaren puzzelaar word ik er best sjagrijnig van als mensen die hun antwoord via google hebben gevonden ook in de punten vallen omdat er niet op de schrijfwijze wordt gelet of omdat de vragen te simpel zijn. Of die keer dat we het hoogste punt van de weg echt alleen konden vinden door op de gps te kijken (zo goed ken ik mijn tom tom ook weer niet). Of die keer dat we de hoogte van een drietal torens alleen via een thuislijntje konden achterhalen. Ik geniet weer van de vragen waar je het antwoord alleen op een stickertje op de achterkant van een bankje kan achterhalen of waar het antwoord op het ANWB-bord een spelfout bevat die je dus "goed" (dus fout) moet overschrijven. Extra werk voor de rituitzetters, maar uiteindelijk veel meer plezier voor iedereen.
Het is dus niet zo zeer het verbieden van de hulpmiddelen als de wijze van opzetten en beoordelen van de vragen. Daag ze dus uit, die rituitzetters: het voorbeeld van Dink laat goed zien dat het kan!